Ik ben in de eerste golf besmet geraakt door Covid19 en krijg sindsdien, een van de meest hinderende klachten nog, telkens koorts bij fysieke inspanning als bv. langer dan een half uur wandelen, na paar uurtjes werken terugfietsen naar huis (20 minuten). Longen, hart, bloedwaarden allemaal prima. Bij een lichaamstemperatuur hoger dan 37.7 word ik gaandeweg misselijk, trekt de energie weg, krijg ik druk onder de schedel en vertraagt mijn gang. Alsof iemand de energiekraan dichtdraait. Als de temperatuur boven de 38 graden is geweest kost het me doorgaans twee dagen om weer bij te komen; een enorme aanslag op mijn energievoorraad. Ik kan dan niet goed meer nadenken, heb moeite de juiste woorden te vinden, ben erg vergeetachtig en moe. Ik blijf dus voortdurend alert om onder deze grens te blijven. Dat betekent dat ik behoorlijk beperkt ben in mijn activiteiten. Ik lees weinig over dit koortsverschijnsel als postCovidprobleem. Ben heel benieuwd of er meer mensen zijn met deze klachten. Hoor graag hierover.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hallo MarieJo,
ik zit weliswaar nog niet zolang met Covid klachten, maar ik herken jouw verhaal.
2 weken geleden ben ik positief getest en ben een paar dagen goed ziek geweest.
Daarna knapte ik wat meer op, maar wat wel is gebleven is verhoging/koorts en extreem vermoeidheid. Mijn temp daalt niet onder de 37,7-37,8. En stijgt nadat ik iets gedaan heb naar 38-38,5. Het is dagelijks en het kost enorm veel energie. Ik begrijp hoe jij je voelt, het is heel vervelend want zelfs met verhoging kan je niet volledig goed functioneren.
ik slik dagelijks paracetamol en word onderzocht of ik een infectie heb of iets anders waar de verhoging/koorts van kan komen.
sterkte, je bent niet alleen ???
Dankjewel voor je reactie en wat ontzettend vervelend voor je. Fijn dat je goed gezien wordt door de huisarts. Uitsluiten van andere oorzaken moet eerst. Mijn lichaam is verder prima in orde en de bloedwaarden ook. Uitgangspunt is vooralsnog (met meedenken van internist en neuro-psychiater) dat door Corona verschillende hersenfuncties ontregeld zijn zoals het temperatuurcentrum, en de stress-regulatie (snel hartkloppingen, spanning/verkramping in de borst, neiging tot hyperventilatie). Het alarm systeem staat voortdurend 'aan'. Daarvoor gebruik ik nu een lage dosering anti-depressivum. Helpt me heel goed.
Ik hoop voor je dat je snel herstelt! Ongevraagd advies, kan het niet laten: Zoek vooral niét de grenzen op; zoek de 'groene zone' waarbij je zoveel rust pakt en je zo rustig door de dag beweegt dat de thermostaat niet te snel 'aanslaat'.
Heel veel sterkte en luister goed naar je lichaam!
Hoi MarieJo, ik zit met interesse jouw reactie te lezen. Ik heb corona gehad eind nov 2021, best ziek geweest en langzaam hersteld, koorts verhoging had ik het langst last van, half feb. voor het eerst naar mn werk gegaan, ik werk in de zorg en vind mn werk superleuk, op mn werk ging het die paar uurtjes goed, maar de volgende dag was ik duizelig en weer verhoging en later koorts. Ik ben nu een week verder na bezoek aan mn werk en heb nog steeds verhoging/koorts. Ik ben hier wel van geschrokken, ben een heel eind teruggegaan in wat ik doe, met nog weinig verbetering. Ben jij doorgestuurd door je huisarts naar internist en vandaar naar neuropscholoog? Wat je zegt: het alarmsysteem staat voortdurend aan, dat herken ik wel. Jij ook heel veel sterkte!
Beste Beertje,
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar de Cardioloog én naar de PostCovidpoli die toen net was opgestart. Via hen kreeg ik fysio (jaar lang vergoed!) en een gesprek met een arbeidsdeskundige, ook heel fijn. Vanwege de toenemende klachten in hart- en borstgebied, de geheugen-en concentratie klachten, de vermoeidheid en de koortspieken werd ik door huisarts naar de internist gestuurd, ook om mogelijk andere oorzaken uit te sluiten. In dezelfde tijd las ik in de krant een ingezonden brief van een oud neuro-psychiater en publiciste, zie YouTube. Ik zocht contact met haar. Zij herkende de genoemde klachten en adviseerde een lichte dosering antidepressiva. In overleg met de huisarts hebben we voor antidepressiva gekozen en kwamen we na opbouw met 5 mg.per keer uit op 20 mg per dag. Daarmee was ik heel snel van de problemen met hart/borstgebied af. Een enorm groot verschil voor mijn kwaliteit van leven. Ik wil het nog een maand of drie gebruiken en dan langzaam gaan afbouwen. Een andere verbetering is het preventief gebruik van 2 paracetamol, een half uur voor een geplande fysieke activiteit als wandelen, naar werk fietsen. Ik kan nu drie middagen vier uur werken. Op zo'n dag moet ik verder niets plannen en vooraf het eten klaar hebben.
Dag MarieJo
Waaw, ik heb identiek hetzelfde. Ook die druk in m'n hoofd! Ik heb nu een noise cancelling hoofdtelefoon gekocht om me af te sluiten van drukte en geluiden en ermee te gaan winkelen. Geen idee of het zal werken. Na vier maanden heb ik ook nog zeer vaak verhoging, ook na een bezoek dat veel energie/aandacht vraagt. Na 2 uur moet ik 2 dagen niets anders meer inplannen, ik vermijd bezoek dus. Zou ook graag willen dat er een sociaal wenselijkere oplossing komt dan rusten want allerhande opmerkingen geven nog meer stress. Ik heb ondertussen alle mogelijke onderzoeken ondergaan: MRI longen en hoofd, echo hart, inspanningstest, enz. Ik had wel een hartvliesontsteking. Nu nog een ontregelde thermostaat...
Ik had ook al gelezen over dat anti-depr, wat neem je precies?
Groetekes
Geeuwer
Beste Geeuwer, ik gebruik dus 20 mg antidepressiva. Hogere doseringen gaf teveel ongewenste bijwerkingen. De bijwerking van 20 mg. is bij mij dat je fysiek sexuele potentie geremd wordt, voor een tijdje acceptabel, maar wel spijtig. Wat jammer dat je bezoek mijdt. Ik geef vriendelijk maar beslist vooraf mijn grenzen aan bij mijn naasten en vraag ze begrip te hebben; ik heb maar energie voor vier uur per dag en daarin moet ik alles doen. Keuzes maken en blijven uitleggen. Niemand kan in mij kijken. Ik herken dat ik ook druk in mijn hoofd krijg van drukke praters, een intensiever telefoongesprek waarin ik geconcentreerd luister. De middag rust kan ik twee dagen overslaan ivm. rustig werk; ik heb de dag erna dan wel nodig om bij te komen en de rust alsnog te pakken. Het preventief slikken van paracetamol helpt me zeker, al komt het er erg op aan dat ik het een half uur voor de tijd inneem. Neem ik ze te laat in dan stijgt de temperatuur alsnog; ik heb er dan wel minder last van achteraf. Het blijft een gedoetje. Ik kan over drie jaar met pensioen, dat maakt het meer acceptabel voor mij. Als je jonger bent is het verlies vele malen groter. Denk ik.
Hoi MarieJo
Dankjewel!!!
Vervelende bijwerking zeg!
Ik leg het ook wel uit aan mijn omgeving en stuurde deze podcast door: https://open.spotify.com/episode/4H2qNH48dA4cJIYgI0kv6u?si=n7XPaUDfTiqW… . Mijn vriendinnen timen nu 2 u als ze langskomen, één per weekend. Want ook mijn ouders vragen om tijd, hen krijg ik mijn 'timeslot' nog niet goed aangepraat, de fysiotherapeut kost ook best veel energie en ik ga 3 keer per week 7 km lopen. Ik zet vooral in op wederopbouw van mijn conditie, op advies van de cardioloog. Ik heb GELUKKIG niets aan mijn longen zoals vele anderen.
Ik denk dat het verlies niet leeftijdsgebonden is hoor, het is maar zo erg als je het zelf ervaart. Ik mis vooral de spontaniteit om dingen te ondernemen. Meer dan sociale contacten.
Bedankt voor je reactie.
Geeuwer (al geeuw ik steeds minder doordat ik m'n grenzen beter leer inschatten)
Zie dat ik vergat de naam te noemen van het anti-depressivum: Citalopram, 20 mg.
Hoi MarieJo en Geeuwer, bedankt voor jullie ervaringen en tips. Ik ga dat bekijken of dat voor mij ook zinvol kan zijn. Ik heb gemerkt dat gesprekken voeren ook best intensief is, voor mijn terugval had ik dat heel langzaam opgebouwd en kon ik uiteindelijk een uur een gesprek voeren, daarna was het op. Maar dan had ik niet meer gelijk verhoging. Nu na de terugval begin ik de dag al met verhoging en kan ik dus eigenlijk heel weinig doen. en zie ik ook niet heel veel resultaat van rusten wat ik voor de terugval wel had. Dat vind ik best frustrerend, ik denk dan wanneer ga ik weer opbouwen, nu lijkt het alleen maar of het steeds minder wordt. Ik hoop weer op het punt te komen van voor de terugval, maar wanneer. Achteraf was het er naar toe rijden van een half uur/file en daarna nog praten veel te veel, maar doordat ik dat dan niet gelijk merk was ik te laat en zit ik nu in deze situatie. Ik denk dat werken er voorlopig niet meer inzit, ik ga het met de bedrijfsarts bespreken.
Bedrijfsarts zeer goed idee! En check je zorgverzekering: bij de IZZ kan je eenmaal je eigen risico terugvragen als je Corona hebt gehad én in de zorg werkt. Misschien bieden andere zorgverzekeraars dat ook aan? Ik heb tig terugvallen gehad in de afgelopen jaren, per keer zeer ontmoedigend. Bij de fysio kreeg ik de tip om eens te noteren wat je zoal doet op een dag en met energie punten te waarderen. Bv. Eten koken- 20 punten, naar werk vier uur incl. fietsen- 20 punten, bezoek ontvangen 20 punten, enz. Mijn besteedbaar puntenaantal is 50. Zo heb ik mezelf geleerd om grenzen te stellen en is er een soort van veilige, 'groene zone' ontstaan waarbinnen ik kan bewegen zonder grote terugvallen. En: als je denkt 'dit maak ik nog even af' moet je gelijk stoppen, dan is de grens al daar. Heel veel sterkte allebei en hopelijk snelle verbeteringen!
Hoi MarieJo, bedankt voor je tips! Ik ga het bij m'n verzekering navragen en dat van die punten vind ik ook een goed idee! Want juist doordat ik het niet goed aanvoel kom ik in de problemen.
Ik heb hier helaas ook last van. Ik ben eind november positief getest en nu heb ik nog altijd koorts na inspanning. Op het moment lukt het mij ook niet om te werken het kost mij teveel energie na een dag werken heb ik een heel onrustig gevoel en heb ik overal spierpijn. Ik hoor van veel mensen dat dit een klacht is die niet vaak voorkomt. Ik ben door de huisarts doorgestuurd naar een revalidatie arts maar de revalidatie arts geeft dan weer aan dat ik niet voor een behandeling in aanmerking kom. Ik heb een fysio gehad die mij niet goed heeft geholpen hij had er te weinig ervaring mee waardoor mijn klachten erger leken te worden. Ik ben nu overgestapt naar een andere fysio en ik krijg ook hulp van een ergotherapeut. Ik ben pas 28 dus ik heb nog een heel leven voor me. Ik hoop ooit hiervan af te komen want het beangstigd me wel omdat er nog weinig bekend is over long-covid dus niemand weet hoe lang dit gaat duren en of je er nog van hersteld.
Ik ben net 30 geworden, en ik heb bijna 15 jaar trainingservaring.
Ik heb op allerlei plaatsen getraind; van de modernste sportscholen die je je kunt voorstellen, volledig uitgerust met smoothiebars en sauna's hier, tot old school, no-nonsense sportscholen, met roestige halters die waarschijnlijk 30 jaar oud waren.
Ik heb getraind in een kleine studentenkamer, en terwijl ik overzee was in een krappe Afghaanse woonruimte tijdens mijn legerdienst.
Ik heb gewerkt op de top van bergen in Taishan City, China, terwijl ik Yee's Hung Ga Kung Fu bestudeerde.
Onnodig te zeggen dat ik op zeer interessante plaatsen heb getraind.
In dit antwoord geef ik de voor- en nadelen van zowel fitness als thuis trainen.
Zo kun je voor jezelf beslissen wat je denkt dat het beste bij jouw situatie past.
Daarna zal ik je vertellen waarom ik duidelijk kies voor trainen op de plaats boven de andere, en waarom.
Klaar?
Dag Semmie, wat enorm frustrerend zal dit voor je zijn. Boven alles geldt: neem jezelf en je klachten serieus en hou een dagboekje bij, bv. over de gepleegde inspanning en de hoogte van de temperatuur. En zoek vooral NIET de grenzen op. Het is een reusachtige oefening in geduld. Wat je ervaart is er écht. En als jong mens een extra zware opgave. Heb het er over met je naasten, geef je grenzen aan en kijk ook wat er wél kan en geniet daarvan. Ik wens je rust, veel lieve mensen om je heen, en wijsheid.
Bedankt MarieJo voor je reactie. Het is inderdaad heel erg frustrerend ik hoop dat ik op een dag herstel. Ik heb wel een hoop levens ervaring opgedaan door dit mee te maken. Wat ik hieruit heb geleerd is hoe belangrijk gezondheid is en dat je moet genieten van elke dag. Ik was me hier al bewust van maar nu helemaal. Op een dag kan alles anders zijn. Ik heb gelukkig een hoop lieve mensen om mij heen die mij regelmatig bezoeken maar ik had mijn leven toch anders voorgesteld.
Ik vraag me af of er ook mensen op dit forum zitten die dezelfde klachten hebben gehad en hier al van hersteld zijn?
Ik zie dit bericht en dat is precies waar ik ook last van heb. Na elke kleine inspanning heb ik al koorts (38.3) Dat geldt voor afwassen, was ophangen, koken enz, ik moet alles in hapjes doen van max 10 min ander krijg ik weer koorts. Ik merk het wanneer ik begin te transpireren, maar helaas is dat tegenwoordig al heel snel. en ben ik nat van zweet. Het beperkt me enorm in mijn doen en laten en dat frustreert me. Ik heb dit al sinds een half jaar en het stopt niet. Ik heb fysio en ergotherapie en beiden weten ook niet wat er aan gedaan kan worden als enkel rust..rust...rust. Mijn bloedwaarden zijn allemaal goed. Ik ben ook heel benieuwd of iemand hier op één of andere manier vanaf gekomen is en hoe.
Ik ben ervan af gekomen door rust rust rust, rust en nog meer rust en te stoppen met fysiotherapie in de eerste plaats op dringend advies van de ergo. Fysiotherapie en alle overige inspanning veroorzaakten en brachten uiteindelijk PEM/inspanningsintolerantie aan het licht. Fysio geeft bij mij geen herstel, alleen maar het tegenovergestelde. Na maanden rust en een minimaal basis dagniveau aan energie via de ergo, zijn de koorts en verhoging gestopt. Koorts is niet alleen na fysieke inspanning, ook cognitieve inspanning, dus kijk daar ook eens naar.
2-12 begonnen met reintegreren, dat ging na 2 dagen al fout. Alle klachten terug, aanvankelijk niet de verhoging en de koorts, maar die zijn er nu ook weer.
Fysio werkt voor heel veel mensen averechts met post-covid.
Rust wil overigens niet zeggen dat je als een dood vogeltje alleen maar stil op de bank kan zitten of liggen. Wel dat dmv terugschalen, pacing, doseren en dat soort dingen, gezocht moet worden naar jouw punt waarop je lichaam het niet meer als teveel ziet en je er bij de grens wegblijft. Verhoging, koorts en alle andere klachten zijn vaak een teken van uitputting, tegen de grens aanzitten of eroverheen gaan. En soms betekent dat ontzettend weinig doen, niets doen. Ik heb letterlijk alles moeten stoppen, om eruit te komen > en nu voor de tweede keer weer, omdat de reintegratie verkeerd ging. Inspanningsintolerantie/PEM klachten kunnen ook dagen na de betreffende inspanning pas ontstaan. Erg lastig te herleiden soms.
Na maanden rust verdwenen klachten en kwam stabiliteit. Pas toen mocht ik met 10% per 2 weken op gaan bouwen aan inspanning en activiteiten. Fysio nog altijd niet, juist niet. En verkeerd reintegreren gooide me dus alweer snel de rand over helaas, dus weer heeeel veel stappen terug en terug naar rust.
Hoi , ik heb een beetje lopen scrollen door alle reacties en helaas veel herkenning ervaren. Ik heb vanaf maart 2022 post COVID en nog steeds zoekende naar een balans tussen actie, belasting en rust. Aan de ene kant bewust bezig met plannen van activiteiten, de belasting en accepteren als het weer niet lukt. Maar mijn omgeving accepteert het steeds minder. En ik kan het niet meer uitleggen omdat het soms een tijdje ‘goed’ gaat in de ogen van mijn omgeving en ik daarna weer terug val. En goed gaan betekent dat ik weer auto rij, een kopje koffie kan drinken hij mijn dochters, ik weer even bij mijn kleinkinderen kan zijn en soms twee uurtjes oppas. En dat is Max laadvermogen verspreid over een aantal dagen met hersteltijd daartussen. Mijn blijvende klachten zijn vooral brainfog, overprikkeld raken, s avonds verhoging of koorts, lage saturatie tijdens rust en energie lekken. Gelukkig Kan ik sinds half oktober weer naar muziek luisteren en tv kijken als het goed gaat. Lezen gaat met kleine stukjes of een pagina of drie. Dan moet ik weer rusten. Het vinden van de juiste balans en dan de vooruitgang vasthouden is mij tot nu toe niet gelukt, dus opbouwen is volgens mijn fysio nog niet aan de orde, mijn ergo Kan mij niet verder helpen en mijn huisarts heeft aangegeven dat ik zeker pas ergens in april volgend jaar voorzichtig mag denken aan mijn vrijwilligerswerk. Ik worstel, accepteer en hoop dat het ooit echt over gaat!
Sterkte hoor 🌹
Ik schrok ook steeds van koorts en verhoging en moeheid na een kleine inspanning
nu ik dit allemaal lees , lijkt het er een beetje bij te horen
ik vind het zo verwarrend hoe hier mee on tegaan maar ik begrijp rust rust rust ?
niet echt wat bij me past
Heb je een ergotherapeut? Want die kan hier uitstekend in begeleiden.
Rust is namelijk niet per definitie niks doen, maar ook 'actief rusten' zoals ze dag noemen. Leren je inspanning en ontspanning af te wisselen, te doseren, te pacen en leren te wisselen tussen fysieke en cognitieve activiteiten, huishouden, dingen voor jezelf, hobby's etc.
Dank je wel ik ga op zoek
Veel ergotherapeuten hebben een wachtlijst. Op de website van c-support kun je eventueel ook alvast wat informatie vinden over belastbaarheid, grenzen, opbouwen, rust, doseren, etc.