Goedenavond,
Ik heb sinds een half jaar long covid. Hoofdklachten:
-benauwdheid 24/7 (ook in rust). Continu adem zelf moeten sturen i.p.v. dat het vanzelf gaat (luchthonger)..
-zware vermoeidheid
Artsen konden niets bijzonders vinden en longen waren schoon.
Er zit wel een kleine stijgende lijn in mijn herstel maar het mag sneller.
Wat ik eigenlijk het vervelendst vind is de ademhaling. Rugliggen is niet zo fijn en mijn man had me dit weekend verrast met een prive sauna maar ik heb er niet echt van kunnen genieten.
In de jacuzzi kreeg ik geen lucht meer als ik een beetje onderuit gezakt ging liggen/zitten. Het leek dan alsof mijn borstkas helemaal ingedrukt werd. Pre covid hier nooit last van. Turks stoombad was niet de doen met al die stoom en sauna ging maar 3/4 minuten goed op het laagste bankje..
Vooral de druk op mijn longen in de jacuzzi vond ik best heftig vooral omdat mijn longarts zei dat mijn longen brandschoon waren.
Wie heeft er ervaring met deze klachten en heeft tips ervoor? Ik doe al buikademhalingsoefeningen om in het parasymphatische te komen. Puffers etc helpen niet bij mij omdat ik geen astma of allergieen heb.
grtjs Femke
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Heftig en je best vast niet de enigste. Ik heb na 20 maand last, 6 maand fysio gehad maar durf alles waar vocht en warmte aan te pas komt niet vrijwillig te doen. Werk in de zorg en douchen cliënten is al best zwaar.
hier geen long defecten bekend, geen inhalaties en doe ook mijn oefeningen. Kom niet van inspanningshoestje af.
sterkte
Veel sterkte. Ik vraag me dus af; waar ligt het allemaal aan? Niemand kan wat vinden en toch hebben we er bergen last van.
Dag Femke,
Ik beschreef het een tijd terug al in andere onderwerpen van jou en anderen, maar bij mij is dat automatisch correct ademhalen beetje bij beetje teruggekomen, nadat ik bij fysiotherapie oefeningen deed die een bepaalde intensiteit hadden. Dat was niet zo opgezet, maar gebeurde ineens.
Die intensiteit was dan niet te licht en niet te zwaar. Eigenlijk zodanig dat een soort flow van bewegen ontstond, waarbij ik niet kon/hoefde na te denken. Bij een te lichte intensiteit kon ik nog nadenken. Bij een te zware intensiteit had ik de fysieke beperking van spieren/lichaamsdelen die niet in beweging wilden komen als ik kracht probeerde te zetten of mijn beweging wilde versnellen.
Had voor die tijd het probleem dat mijn hersens en lichaam me dwongen te kiezen: óf nadenken, óf ademhalen, maar niet alletwee tegelijk, want dan raakte alles in de war (ademhaling, hartkloppingen, draaierig).
Het voelde alsof dat bewegen zonder erbij te kunnen nadenken, de optie van automatisch correct ademhalen heeft gereactiveerd. Het is alsof mijn lichaam tot dan vergeten was hoe dat werkt.
Mijn ademhaling gaat nu alleen nog af en toe fout. Meestal ben ik dan toch weer (veel) te lang met iets doorgegaan zonder pauzes en afwisseling. En ik merk dat ik echt moet opletten dat ik regelmatig licht beweeg. Het is nog steeds alsof ik daarmee zorg dat alles blijft werken en dat klachten tegengaat.
De sauna heeft denk ik als nadeel dat je lichaam/zenuwstelsel daarmee wordt gedwongen om allerlei lichamelijke reacties bij te sturen, zodat die worden afgestemd op de temperatuur en vochtigheid. Wellicht nu nog iets te veel gevraagd, omdat het eigenlijk al moeite heeft met het aansturen van de ademhaling in normale omstandigheden?
Groet, Sami
He Sami,
Ja ik herriner me dat nog dat je dat vertelde. Opeens een automatische ademhaling bij lichte inspanning. Ik zal er eens opletten of dat misschien bij mij ook gebeurt.
Ik denk dat je gelijk hebt en dat een sauna nu wellicht nu te inspannend was vooor mijn gevoelige zenuwstelsel.
De oefening waarbij ik het verschil duidelijk merkte, was als ze me liet fietsen. Ik deed dat al een aantal weken maximaal vijf minuten en alleen op de lichtste stand.
Toen ik na een paar weken doorhad op welke klachten ik moest letten, en doorhad hoe ik op tijd kon stoppen, verlengde ze het aantal minuten en zette ze later ook de weerstand zwaarder.
Als de weerstand op dat moment eigenlijk te licht was, dan merkte ik dat ik ging nadenken bij hoe ik bewoog en ademhaalde. Stond die stand net iets zwaarder, dan leek het alsof ik meer gefocust was en niet de kans kreeg om erover na te denken. Ik was dan alleen nog bezig met ervoor zorgen dat ik de beweging bleef maken. Bij die stand voelde ik hoe die ademhaling vervolgens vanzelf werd opgepakt.
En stond het te zwaar, dan kreeg ik last van getintel en draaierigheid, en kwam er simpelweg geen energie in mijn benen om de beweging soepel af te maken.
Welke klachten herkende je dan waardoor je wist dat je op tijd moest stoppen? Wel goed dat je geleidelijk bent gaan opbouwen, zo went je lijf steeds meer aan het 'nieuwe normaal' .
De 'turning point' waarbij je ademhaling geleidelijk steeds meer 'automatischer' werd was dus de ervaring met de fiets. Is het sinds die ervaring steeds beter gegaan met de adem? Werd het steeds vaker automatisch?
De ‘signaalklachten’ waren bij mij twee klachten die ik al maanden had. Getintel in mijn handen en onderarmen en een soort verzadigd drukgevoel linksboven achterop mijn hersens. De fysio gaf overigens aan dat die klachten bij iedereen weer anders waren.
Voorheen merkte ik die klachten wel op, maar paste ik mijn gedrag er niet op aan. In tegenstelling tot andere klachten die ik had, voelden ze namelijk niet meteen problematisch. Het waren ongemakken die geen acute belemmering waren als ik dingen deed. Dus als ik bijvoorbeeld autoreed en dat getintel in mijn armen kreeg, kwam het niet in me op dat ik daarmee moest stoppen. Of als ik dat drukgevoel op mijn hersens had, ging ik toch gewoon met de computer aan de gang in plaats dat ik die hersens met rust liet.
Pas toen de fysio zei dat ik juist moest stoppen zodra ik die klachten opmerkte, of liefst al voordat die opspeelden, ben ik mijn gedrag erop gaan aanpassen en ze gaan zien als ‘kritiek waarschuwingslampje’.
Ik snapte toen pas dat ik al maandenlang steeds veel te lang was doorgegaan met dingen doen. Ik stopte in die tijd namelijk pas als het zinloos was geworden om door te gaan. Dat was als die tintelingen waren veranderd in stijfheid en krachtverlies, waardoor ik bewegingen niet goed meer kon maken/coördineren, of als mijn hersens zo traag waren geworden dat ik te gaar was om na te denken en ik het allemaal niet meer kon volgen en ik superdraaierig was. En zelfs dan ging ik soms nog door, want ik had gemerkt dat als ik dingen heel traag deed, ik uiteindelijk toch nog wat voor elkaar kreeg.
Die herkenning van het mechanisme dat je ademhaling zich vanzelf afstemt op wat je doet, zorgde ervoor dat ik begon te herkennen of die wel of niet adequaat werkte. Bij het opstaan van de bank, merkte ik bijvoorbeeld hoe je bij die beweging vanzelf een flinke teug adem hapt, zodat het makkelijk verloopt. Of dat mijn lichaam bij het trap oplopen vanzelf een keer goed inademde en ik daar drie treden mee kon pakken terwijl ik uitademde.
Ik werd me er toen van bewust hoe een normaal werkende ademhaling je ongemerkt ondersteunt bij alles wat je doet. Van bukken en iets oprapen, tot de wasmachine leeghalen en iets pakken of optillen, tot praten, of mentaal moeten omschakelen tussen gedachten, of even een tandje bijzetten. Je ademhaling moet daarop worden afgestemd en gebeurt dat niet, dan loop je vast doordat je ademhaling je eigenlijk tegenwerkt.
Op een gegeven moment snap je dan waardoor bepaalde dingen moeizaam gaan. Als je dan iets doet en merkt dat die ademhaling niet meewerkt, kun je vervolgens zelf al ingrijpen voor je in actie komt, in plaats dat je het moet corrigeren omdat je tijdens de actie helemaal in de knoop bent geraakt. Het voelde alsof die hersens en het lichaam opnieuw getraind moesten worden in hoe dat werkt.
Heel erg bedankt voor je uitgebreide uitleg Sami!
Bij mij was het middenrif/diafragma volledig verkrampt. Dat kunnen ze los krijgen met bepaalde handelingen bij een goede fysiotherapeut, of ostheopaat. Eenmaal los speciale ademhalingsoefeningen om het middenrif en de ademhaling zelf 'goed' te houden. Iets anders dan de buikademhaling.
Middenrif al eens laten behandelen?
Ik ben naar een osteopaat geweest maar die kon helaas niet veel betekenen. Mijn osteopaat zei dat mijn parasymphatische zenuwstelsel helemaal op slot zat. Hij kreeg hem (nog) niet op gang.
Hoe gaan de middenrif ademhalingen dan? Ik dacht dat de buik ademhaling hetzelfde was als een middenrif ademhaling.
Sommige oefeningen wel, sommigen niet. Het hangt uiteindelijk wel met elkaar samen.
Bij mij heeft de fysio eerst het diafragma helemaal losgemaakt met fascia release technieken, manueel en wat handelingen uit de ostheopathie. Uiteindelijk moet het middenrif (dus de middenrifspier onder de ribbenkast) zo los worden, dat je eigenlijk met gemak, als je op je rug ligt, met je vingers onder de ribbenkast kunt komen. Door een verkramping/vastzitten van het middenrif kun je chronisch gaan hyperventileren, disfunctioneel ademen en dus verkeerd ademen en benauwd blijven. Enkel buikademhaling zou dan, volgens zijn zeggen, niet zoveel zin hebben omdat het vastzitten van het middenrif niet wordt verholpen. Bij veel corona patienten is het middenrif vast of verkrampt.
Toen het middenrif eenmaal los genoeg was door die handelingen, moest ik bewust hoog gaan ademen in de flanken en naar de borst, terwijl hij een band heel strak om mijn middenrif en borst heen trok. Met iedere inademing steeds strakker, waardoor er gek genoeg steeds meer ruimte in het middenrif kwam. Uiteindelijk kon ik daarna steeds makkelijker de volledige buikademhaling doen van buik naar flank naar borst. Benauwdheid werd hier na een paar keer al veel minder van.
Ik kan dat zo niet uitleggen eigenlijk verschil middenrif buik. Iedere oefening is eerst bij de fysio gedaan en pas als ik hem daar goed onder de knie had mocht ik hem thuis doen. Ik werd er in het begin namelijk ontzettend duizelig van en enorme hoofdpijn. Ik durf dat zo hier niet uit te leggen, omdat ik niet goed weet hoe zo te omschrijven zodat een ander weet hoe hij/zij het uit moet voeren zonder 'fouten' en zonder meer lichamelijke problemen te creeren. Van sommige oefeningen kreeg ik, door verkeerd uitvoeren, namelijk ook meer last van mijn nek.
Dit is overigens ook het enige goede dat ik aan deze fysio heb overgehouden.
Bedankt voor je heldere uitleg Wendy. Het lijkt erop dat je fysio veel verstand van zaken heeft. Eerst je middenrif losmaken en dan de band eromheen om zodoende nog meer ruimte te creeeren is wel geniaal bedacht door je fysio.
Jammer dat niet elke fysiotherapeut deze kennis heeft. Mijn fysio laat alleen buikademhalingen uitvoeren en probeert me wat aan het bewegen te krijgen :-(
Ik hoop er gewoon op dat de spanning rond mijn middenrif langzaam zal verdwijnen.
Bind je er niet op vast, maar verander van fysiotherapeut zou ik zeggen. Ik heb ook weken (noem het gerust 2 maanden) zitten prutsen met een fysiotherapeut waarvan ik dacht, ik ga het nooit redden. Inmiddels heb ik al een aantal maanden een ander en gaat het veel beter. Nog steeds sta ik in de kinderschoenen, maar het maakt absoluut een verschil uit met wat voor persoon je hebt als fysiotherapeut.
Ik moest zelf aandringen op massages van de fysiotherapeut helaas. Uiteindelijk dit voor elkaar gekregen en na een maand/2 maand aanzienlijke vooruitgang!! Wellicht een aanrader: het losmasseren van je rug of longen of hoe je het wilt noemen.
Ik zal je vertellen, het deed ontzettend zeer. Het losmasseren op de rug. Zoveel zeer, dat ik het op mijn borst kon voelen. Ohja, vervolgens straalde het uit naar andere delen in het lichaam, zoals nek, schouders, hoofd(pijn). Dus aan de hand van de pijn, ging ze bepaalde delen losmasseren. Nu is de heftige pijn en benauwdheid weg. Ik wil wel benadrukken, de heftige pijn. Ik heb nog steeds last van lichte benauwdheid en wel erge inspanningspijn. Dat is denk ik onderdeel van het herstelproces helaas...
Inderdaad een herstelproces Rya en dat gaat helaas niet in een zuivere stijgende lijn. Het zijn pieken en dalen.
Oeps, heesheid alom. Ik ga woensdag een hele dag naar de sauna en weet nu dat dit tegen kan gaan vallen. Ben benieuwd. Ik ben net pas hersteld, werd 20 sept.2022 ziek. We gaan het zien. Beterschap allemaal!