Dag allemaal,
De afgelopen jaren heb ik een balans gevonden in wat ik kan doen (of: moet laten) zodat ik niet telkens vastloop in postcovidklachten. Dat komt neer op: vermijden dat ik te veel, of te lang, opeenvolgende activiteiten doe die een plotseling verhoogde energieaanmaak vereisen. Snel schakelen gaat tegenwoordig wel, maar is nog altijd beperkt. Zo is het nog altijd niet vanzelfsprekend om activiteiten te doen die een beroep doen op zowel fysieke/motorische als cognitieve en/of emotionele functies.
Sinds augustus 2024 werk ik weer 4,5 dag per week. Dat lukt echter alleen doordat ik vooral vanuit huis werk en niet onder druk sta om op locatie te werken. Voel ik dat mijn lijf te wiebelig is, is mijn hoofd niet helder, of moet ik grotere taken verwerken, dan werk ik vanuit huis. Grootste voordelen: geen energie kwijt aan reizen en allerlei overprikkeling en geen tijd/concentratie kwijt aan collegiale interacties. Mijn door postcovid beperkte hersenfuncties, met name het geheugen, gaan totaal niet samen met onderbrekingen/afleidingen. Ik vergeet dan wat ik al heb gedaan, waar ik mee bezig was, waarmee ik rekening moet houden en wat ik nog moet doen.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Om te voorkomen dat ik dingen verkeerd doe of vergeet, moet ik, ook als ik thuis werk, constant bijhouden waar ik ben gebleven. Ik begin me er steeds vaker aan te ergeren dat ik daar best veel tijd aan kwijt ben. Ook merk ik dat er echt een grens zit aan hoe snel je vooruitkomt, als je geheugen telkens alles uitwist.
Waar ik eerst allang blij was dat ik nog kán werken, begin ik inmiddels simpel te worden van de tijd die ik telkens kwijt ben aan structureren om overzicht te houden. Mijn geheugen verbetert overigens beetje bij beetje nog steeds, net als andere postcovidproblemen. Vergelijk ik dat echter met hoe ik was, dan blijft het een fractie van hoe ik voorheen functioneerde, met af en toe wel periodes dat het er op lijkt. Maar als ik dan bedenk dat ik nog zo'n 18 jaar te gaan heb, zie ik dat op deze manier eerlijk gezegd niet helemaal voor me ... De (relatieve) traagheid is aan de ene kant fijn (want op die manier krijg ik in elk geval nog wel wat gedaan), maar het komt aan de andere kant ook mijn neus uit ...
Nu vraag ik me af hoe andere werkenden omgaan met de beperkingen door postcovidklachten. En of je ideeën hebt over de toekomst. En is er misschien interesse om het eens online of fysiek hierover te hebben?