Beste allemaal,
Ik las een tijdje terug een vraag van een lotgenoot die zich af vroeg hoe te herstellen met jonge kinderen. Ik heb nog niet terug gezien dat daar een nieuwe topic van gemaakt is. Maar wellicht overheen gelezen. Ik herken het namelijk ook heel erg dat ik daar tegenaan loop. Ik heb nu al een jaar lang long covid klachten en iedere keer als ik denk het gaat nu iets beter... krijg ik weer een terugval heel frustrerend. Ik ben mama van 2 kinderen (jongen van 9 en meisje van bijna 8). Mijn man vaart en is dus regelmatig van huis (10 weken op/ 10 weken af). In die weken komt de zorg van onze kinderen op mij terecht. En dat is pittig.
Overal is het advies, rust en doseren. Iets waarvan ik weet dat het helpt, alleen hoe rust en doseer je met twee kids die naar school moeten, naar de sport en ook gewoon aandacht nodig hebben? Begrijp me niet verkeerd, want ik hou met heel mijn hart van mijn kinderen. Maar het is veel.
Mijn lijf schreeuwt soms echt om rust en een prikkelarme omgeving. Maar de kinderen moeten op tijd naar school, dus blijven liggen, dat gaat niet. Natuurlijk probeer ik dan onder schooltijd mijn rust te pakken. Maar er zijn nou eenmaal dingen die gewoon doorgaan. Denk aan de was, eten koken en het huishouden. En ik zal echt niet zeggen dat mijn huis spik en span is, maar het moet wel leefbaar zijn, dus af en toe moet er echt een stofzuiger doorheen. Gelukkig heb ik lieve vriendinnen die me af en toe even helpen in het huishouden. En de boodschappen probeer ik zoveel mogelijk te laten bezorgen.
En tja.... dan is er ook mijn werk, waar ik ook geacht wordt zo langzamerhand eens terug te keren. En o ja, mijn zoon heeft ernstige dyslexie en hoewel het bij mijn dochter nog niet officieel is vast gesteld zijn er sterke vermoedens dat zij het ook heeft. (onderzoek is aangevraagd). Dat betekend twee kids die het op school nou niet bepaald gemakkelijk doen allemaal en dus vanuit thuis ook extra ondersteuning nodig hebben.... en je raadt het al... juist ligt bij mij.
Hoe ik het doe en volhoud.... tis me af en toe ook een raadsel. De kinderen blijven 4 dagen in de week over. Waardoor ik ze tussen de middag niet op hoef te halen van school. 3 dagen in de week gaan ze naar de bso als mijn man aan het varen is. Dit is op de dagen dat ik normaal werk. Wat dat aan gaat ben ik blij dat ze naar school gaan, dan heb ik even een momentje voor mezelf. Als ze tenminste niet ziek zijn of er schoolvakantie is. Ze hebben vlak voor de kerstvakantie beiden flinke griep gehad... en man ben er nog niet helemaal van hersteld.
Op de dagen dat de kinderen niet naar de bso gaan, hoop ik altijd maar dat ze niet bij ons thuis willen spelen met anderen. Ik gun het ze van harte, maar raak compleet overprikkeld van al dat geluid. Iets waar ik me echt schuldig over kan voelen. Rationeel gezien doen ze echt niets verkeerds en is het gewoon blij kindergeluid... maar met een overprikkeld en door hersenmist overstelpt longcovid brein klinkt het echt als een gekrijs waar ik echt kortsluiting van krijg. En dat in combinatie met een kort lontje, ben ik niet de mama die ik wil zijn. Ik probeer me dan altijd maar af te zonderen, oren dicht te doen. Maar soms hoor ik me echt SSSSSSSSTTT sissen of met een wat boze stem vragen of ze alsjeblieft stil kunnen zijn. Waar ik me dan vervolgens ook weer schuldig over voel. Zij hebben hier ook niet om gevraagd tenslotte.
's Avonds ben ik altijd helemaal kapot. Na het jeugdjournaal is het de kinderen naar bed brengen en negen van de tien keer ga ik dan zelf ook meteen.
Het is moeilijk om de moed erin te houden. Er gaan dagen, weken voorbij dat ik echt op standje overleven sta. Af en toe kijk ik terug en dan merk ik gelukkig wel kleine stapjes vooruit. De knallende en allesoverheersende hoofdpijn blijft nu minder lang hangen. Ik heb nu vaker last van oorsuizen, maar hoewel dat ook heel irritant is, vind ik dat iets minder erg dan de hoofdpijn. Verder weet ik nu beter de signalen te herkennen dat het me teveel wordt. Watterig hoofd, licht oorsuizen of oorpijn, is echt een teken dat ik mijn rust moet pakken. Complete hersenmist en dingen niet meer kunnen herinneren zijn echt rode vlaggen. Ik heb mijn kinderen uitgelegd wat ik heb en dat ik niet alles kan en dat daardoor ook thuis niet alles zomaar kan. Zij zien ook wel dat ik niet helemaal oké ben. En krijg ook regelmatig het verwijt, mama ik vind het niet leuk als je niet op namen van dingen kunt komen. Nou lieverds mama dus ook niet.
Zijn er lotgenoten die hun verhaal ook willen delen hoe je met je longcovid klachten omgaat in combinatie met (jonge) kinderen?
groetjes
Marjolein
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Hoi Marjolein,
Oh wat pittig, die weken dat je man van huis is en dan toch door moeten met de kids.
Ik ben moeder van 3 kinderen; 2, 4 en 6 jaar.
De jongste gaat 3 dgm naar de opvang, op die dagen gaan de oudsten naar school & bso. Dus dat geeft mij rust.
Vanaf woensdag tot zondag is dat anders en dan is het inderdaad overleven. Mijn man werkt 4 dgn, als hij thuis is probeert hij te zorgen dat ik minstens 2 uur echte rust overdag heb. Maar dat lukt niet altijd. Gelukkig heb ik ook nog 2 vitale ouders die enorm veel ondersteunen. Ik ben ze zo dankbaar.
Regelmatig is het overleven, en iets meer schermtijd dan normaal.
Sterkte in deze tijden.
hoi koffientje,
Bedankt voor je reactie. O jeetje 3 kinderen en dan nog zo jong ook... Die snappen vast ook niet dat mama even moe of overprikkeld is. Wel fijn dat je ouders je kunnen ondersteunen. En dat je man je de kans geeft rust te pakken. Ik kijk er ook echt weer naar uit dat mijn man weer thuis is. Dan alleen de kids weer duidelijk instrueren dat ze het soms echt alleen even met papa moeten doen en niet om de haverklap mijn slaapkamer in komen rennen. Want ja... mama is er natuurlijk altijd...
Hier ook wel wat meer schermtijd voor de kids dan ik zou willen. Zeker voor mijn zoontje is schermtijd niet altijd heel best. Hij wordt daar niet een heel gezellig kind van. Want ja dat scherm moet ook weer een keertje uit en dan is het huis te klein. En daar heb ik echt de energie niet voor. En nog maar te zwijgen van die irritante stemmetjes van die you tube filmpjes. brrrrr. Tablet tijd gaat dan iets beter, kunnen ze nog een koptelefoon op.
groetjes Marjolein
Hoi Marjolein,
Ik kan me helemaal vinden in je verhaal! Ik heb 3 kinderen (4, 6 en 8 jaar oud), en ik heb sinds begin januari last van brain fog na corona. Hoewel dit nog niet zo lang geleden is wil ik er alles aan doen om geen long covid te krijgen en ben ik dus nu al bezig met wat dingen. Gelukkig gaat het fysiek wel goed, maar ik ben al bijna 2 maanden wazig/mistig/zweverig in mijn hoofd, die mist wordt ook veel erger bij veel prikkels en ik heb ook moeite met op woorden of namen komen. Ik ben inmiddels 2 keer naar de acupunctuur geweest en ik heb het gevoel dat mijn lichaam er wel op reageert, dat mijn lichaam wat aan het ontgiften is. Daarnaast heb ik onlangs yoga geprobeerd en ook dat deed me wel deugd. Maar wat voor mij echt wat verlichting heeft gebracht is antihistamine. Ik ben ongeveer 2 weken geleden begonnen met 1 hooikoortstabletje voor het slapengaan (met cetirizine) en ik geraak nu niet meer overprikkeld. Ik merk dat de wazigheid ook wegtrekt en ik dus langere periodes in de dag helder ben. Ik moet wel zeggen dat de wazigheid plaats heeft gemaakt voor depri gevoelens, maar ik neem aan dat dat ook weer wegtrekt.
Dus antihistamine is voor jou misschien ook het proberen waard?
Groetjes!
Hallo noonaa,
Sorry dat het zo lang heeft geduurd voor een reactie. Ben de laatste tijd behoorlijk aan het worstelen met het verdelen van mijn energie en het herstellen van verschillende lichamelijke klachten.
Ik heb ook lang body balance gedaan/ proberen te doen na covid besmetting. (combi van yoga, pilates en tai chi) en dat hielp ook wel om wat tot rust te komen. Totdat ik een ontsteking in mijn rug kreeg. En sindsdien nog niet in staat geweest om het weer te hervatten.
antihistamine is wellicht het proberen waard.
Ben momenteel echt teleurgesteld in mijn lijf. Is het ene probleem 'opgelost', komt het volgende probleem er voor in de plaats.
Ik hoop dat bij jou de depri gevoelens inmiddels wat zijn weggetrokken.
Ik moet zeggen dat ik me redelijk wanhopig vast probeer te houden aan het feit dat er echt wel vooruitgang in zit. Ondanks alle lichamelijke klachten die opspelen. Heb ik nu vaak nog maar een dag heftige hoofdpijn na 'teveel' inspanning of teveel prikkels i.p.v. 3 dagen. Al moet ik zeggen dat ik de afgelopen dagen ook weer twee dagen hoofdpijn heb gehad. Het verloop is grillig zullen we maar zeggen.
Dus de aankomende dagen maar veel 'uitslapen' en vroeg naar bed. De kindjes zijn immers vrij dus hoef al niet vroeg op te staan om ze naar school te brengen.
groetjes
Marjolein