Hallo allemaal,
Ik heb twee besmettingen gehad. Eentje in maart 2022 en eentje in augustus 2023. De eerste zag ik aan voor hooikoorts, maar bij de tweede was ik echt even een week goed ziek.
In die tijd had ik een ligbad en daar zat ik elke morgen de dag te beginnen met een kop koffie, wat muziek en het lezen van het nieuws. Een paar dagen na "het herstel" van mijn tweede besmetting raakte ik in bad in soort trance. Erg onwerkelijk. Ik was een uur of vijf kwijt en kwam enigszins bij mijn positieven in een ijskoud bad. Vanaf dat moment heb ik een enorme brain fog/hersenmist. Niet anders te omschrijven dan dat je onder invloed van een enorme joint bent. Waar mijn fysieke klachten wat wisselen, is de brain fog gebleven en onverminderd actief.
Bij het overlijden van mijn ouders en een paar van mijn vrienden had ik wel eens gehuild. Sinds de brain fog heb ik dat dagelijks tussen de tien en twintig keer. Tot het niveau dat je sufgejankt als een soort zombie in slaap valt. Kennen jullie dit?
Ik werkte als tweedelijns medewerker bij een webhoster en deed altijd redelijk ingewikkeld werk. Ondertussen ben ik sinds maart volledig afgekeurd, heb ik het gevoel dat ik half dement ben en merk ik dat ik cognitief eerder achteruit dan vooruit ga.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Ik ben autistisch en daarom al bekend met overprikkeling. De huilbuien lijken voor mij echter zonder emotie te zijn. Het lijkt meer op een ontlading van de overprikkeling. Long covid heeft mijn altijd aanwezige overprikkeling in standje turbo gezet. Hierdoor ben ik niet alleen gevoelig voor geluid, maar lijk ik de laatste maanden ook fotofobie te ontwikkelen. Ik heb een noice cancelling koptelefoon gekocht en de zonnebril wordt morgen geleverd als het goed is.
Gedurende mijn ziekte ging ik een paar keer per week koffie drinken bij een inloophuis om toch wat onder de mensen te blijven. Tegenwoordig houd ik dat nog geen drie kwartier vol. Ik kom dan totaal overprikkeld thuis en heb een serie jankbuien. En dan waren er hooguit vijf mensen. Kennen jullie dit?
Ik merk dat mijn wereldje wel erg klein wordt. De familie lijkt het niet serieus te nemen en het duurt te lang voor sommige vrienden. Er zijn dagen waarop ik geen enkel woord spreek. Gelukkig heb ik nog twee katten voor de gezelligheid.
Hoi Robertlange71. Die huilbuien zijn heel herkenbaar hoor. Zeker het eerste jaar had ik daar heel erg last van. Daarna is het een tijdje wat rustiger geweest, maar de laatste weken loop ik ook weer regelmatig te janken. Het is bij mij echt een teken dat alles even teveel is, een manier om te ontladen.
Ik moet het ook doen met mijn huisdieren. Ieder sociaal contact dat langer duurt dan 15 minuten leidt tot PEM. Dus ik leef zo ongeveer als een kluizenaar in een totaal prikkel vrij huis.
De aankomende feestdagen maken het er ook niet beter op, want ik kan ze toch alleen maar in mn eentje vieren.
Maar ik probeer het toch positief te bekijken: ik voel me minder eenzaam in mn eentje met mn huisdieren dan in gezelschap van mensen die niet begrijpen waar je doorheen gaat.
Hoi. Dank voor je antwoord.
Het lijkt bij mij puur ontlading. Ik heb namelijk niet het idee dat er iets van emoties aan vastzitten. Wel kan het zien van emoties bij anderen het triggeren. Ik heb deze specifieke klachten nu al twee jaar. Erg vermoeiend, want het kan PEM triggeren.
Ik wens je veel sterkte bij de komende feestdagen. Bij mij heeft iemand afgezegd, waardoor er 1 prikkelarm bezoek overblijft. Eigenlijk kan ik niet zeggen dat ik daar zo rouwig om ben. Ik heb er momenteel niet de energie voor.
Ik geef je groot gelijk dat je liever bij je huisdieren bent dan bij mensen, die je niet begrijpen.
Ik heb huilbuien na vaccinatie gehad, kon stem van mijn vader aan telefoon niet meer verdragen. Verder zat ik natuurlijk met allerlei ellendige klachten erbij. Maar was erg vreemd. Voor de tv zat ik ook te huilen om dingen die ik opeens zielig vond en dacht waarom huil ik hier eigenlijk om? Later aan de medicijnen werd mijn gevoel juist meer uitgeschakeld, had de medicijnen voor andere dingen, maar medicijnen heeft ook op meerdere vlakken invloed, bijwerkingen noemen ze dat dan, maar komt er op neer dat je een medicijn voor een medicijn en ga zo maar door. Het hele systeem kan in de war raken van, van alles en nog wat om het kort te zeggen. Ik sta er gewoon nog van te kijken wat voor bizarre klachten ik wel allemaal niet heb gehad. Ik heb er nou niet meer last van maar er heeft vast veel door mijn lichaam gegierd aan stoffen.
Vreemd is dat zoals dat werkt in je hoofd. Ik heb het bij leuke dingen, droevige dingen of zelfs maar het aaien van een kat. Hopelijk trekt het ooit weg, maar aangezien dit al twee jaar speelt vertrouw ik er niet echt meer op.