Beste allemaal,
Ben benieuwd naar degene met Long Covid en het opnieuwe laten vaccineren. Voor mijn besmetting was ik 3x gevaccineerd maar ben hier ook 3x heel ziek van geweest.
Hebben jullie ervaring?
En hoe staat C support hierin?
Bedankt voor jullie reactie
Groetjes
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Onlangs heeft C-support dit gedeeld, paar dagen geleden.
https://www.c-support.nu/vragen-over-vaccineren/
Hier ook 3 vaccinaties gehad en van alle 3 erg ziek geweest. Na iedere vaccinatie werd het steeds erger qua bijwerkingen en ook de langdurigheid ervan (niet maar een paar dagen of een week).
Na alle vaccinaties te hebben gehad pas voor het eerst corona gekregen, 3 weken doodziek geweest en nu al 5 maanden thuis met long-covid.
Na lang wikken en wegen heb ik besloten zowel de herhaalprik, als de griepinjectie dit jaar over te slaan, ondanks risicogroep. Ik ben te bang voor een terugval en kijkend naar de bijwerkingen van de herhaalprik op de website van bijwerkingen-registratie Lareb, is mijn geslacht en leeftijdscategorie weer in de bijwerkingen bingo gevallen. Net als met de voorgaande vaccinaties en boosters.
Verder kijk ik ook naar omringende landen waarin men heeft besloten onder de 60 niet meer te vaccineren, juist vanwege de bijwerkingen in die groep onder die leeftijden (o.a. Denemarken). Ook dat heeft me te denken gezet.
Mijn lijf moet het nu maar even zelf oplossen heb ik besloten. Of dat de juiste keuze is (geweest) zal moeten blijken, maar de vaccins hebben me ook niet beschermd tegen de nu al 5 maanden durende ellende en schijnen sowieso niet tegen long-covid te beschermen.
Reacties van zorgverleners zijn wisselend: van absoluut niet doen, tot juist wel en alles ertussen in. Ze zijn het niet allemaal eens. Als zorgverleners al zo wisselen in hun idee over die prik, hoe moet ik het dan nog weten?
1 ding heb ik wel geleerd; bij twijfel niet doen, dus daar luister ik nu maar naar.
Bedankt voor je snelle reactie. Je omschrijft precies mijn gevoel. Zorgverleners zijn zijn inderdaad heel wisselend wat je moet doen. Na ook 3x erg ziek te zijn van vaccinatie en nu ook na 10 maanden nog niet volledig hersteld te zijn van Long covid twijfel ik ook heel erg en ben ik heel bang om nog dieper te gaan anders.
Groetjes van Inge
Ik (56 jaar) heb twee keer vaccinatie Pfizer gehad, en een booster van Moderna. Niet echt ziek van geworden, maar wel een dagje niet lekker, en na Moderna een paar dagen niet lekker, veel hoofdpijn vooral. Eind maart 2022 corona gekregen, weer niet heel ziek, maar sindsdien wel long covid met heel beperkt verbetering in 7 maanden (ondanks 6 maanden therapie van diverse paramedici).
Lang getwijfeld over de herhaalprik van dit najaar, en of ik dan niet om Pfizer moest vragen, wellicht minder ziek van dan Moderna? Er lijken kleine aanwijzingen dat de kans op verbetering na herhaalprik groter is dan kans op verslechtering; meestal verandert er niets. Ik heb de gok gewaagd de prik te halen. Ter plekke overlegd met de arts: die zei dat Moderna meer bijwerkingen geeft omdat het een sterker vaccin is, en langer werkt. Ik dacht natuurlijk meteen, 'dan word ik er misschien ook zieker van/ga achteruit'. Toch ook die gok gewaagd. Ben nu een week verder en voel me vele malen beter dan voor die herhaalprik. Ben er helemaal niet beroerd van geweest. Afwachten wat de langere termijn doet.
Voor iedereen een persoonlijke afweging, maar ik wilde toch ook even een (voorlopig) positieve ervaring laten horen.
Ik heb 3 vaccinaties gehad. In Juli corona gekregen en longcovid geworden. Ik heb erg getwijfeld of ik de vaccinatie zou nemen. Beslist om ze te halen griepprik en corona prik in een week. Die Nacht na de corona prik erg ziek geweest. Ik ga steeds meer klachten krijgen. Nu gisteren besloten om mij volledig ziek te melden. Daarvoor weinig tot geen bijwerkingen gehad. Blijft lastig waar je goed aan doet.
Even een update;
Na een gesprek met c-support en de ggd eerverleden week heb ik toch besloten de herhaalprik te proberen. Dit vanwege toch de verhalen dat men toch cognitief op kan knappen.
Ik ben de week na de prik doodmoe geweest en dacht > terugval. In tegenstelling tot de voorgaande 3 prikken dit keer nergens last van. Ook een paar keer normaal ziek geweest al.
Maar toeval of niet, na die week moe lijkt het of ik een enorme stap vooruit heb gemaakt. Cognitief vooral. Ik ben het afgelopen weekend zelfs weer net Engelse gebruiksaanwijzingen in de weer geweest van de warmtepomp airco en de warmtepomp boiler. 2/3 weken geleden was dat een kansloze onderneming.
Eigenlijk merk ik nu exact hetzelfde als Maryvon. Cognitief loopt wel heel erg achter op fysiek, maar een week na die vaccinatie is het wel opeens een enorme sprong vooruit.
Wat fijn dat het bij jou positief is uitgepakt. Blijft lastig wat de juiste keuze is. Is niet te voorspellen welke kant het opgaat. Ik hoop dat het met jou nou de goede kant opgaat. Daar hoop ik ook op alleen helaas nog niet meegemaakt na de vaccinatie. Ik vind c support echt prettig ze denken met je mee.
Ik heb niet zo heel aan c-support moet ik eerlijk zeggen, maar een beetje sparren kan wel fijn zijn.
Het is en blijft een gok. Ik denk dat een vaccinatie in mijn terugval periode, misschien wel voor meer klachten had gezorgd of terugval. Maar ook dat blijft gissen.
Ik had ook nog gereageerd op je andere vraag in een ander topic > over hoe de opbouw nu gaat en qua punten enzo. Maar kan het niet meer vinden 🤣🙈
Klopt ze denken wel met je mee. Dat is in mij geval wel handig om te weten welke weg het beste is. Klopt dat je van opbouwen met punten ook had gereageerd dat heb ik gelezen. Was onder kopje klachten en toen pijn in spieren enz. Ik heb vrijdag weer een afspraak met de ergotherapeut. Daar eens goed bespreken wat het maximale is van punten. Ik merk dat ik snel over mijn grenzen gaat.
Oh ja, die was het ja!
Qua dagpunten moet je ergo wel met die methode werken. Voor het berekenen van je dagpunten moet de activiteitenweger ingevuld worden en zou jij 3-5 dagen dagelijks alle bij moeten gaan houden per kwartier wat je doet en hoelang. Dus niet plannen, maar je dagen volledig bijhouden. Aan de hand daarvan weet de ergo je dagtotaal aan punten over het aantal dagen en kan ze die gaan wegen en berekenen hoeveel punten per dag je te besteden hebt. Of eigenlijk, waar je per dag uiteindelijk je energie aan kunt besteden.
Aan de hand van de door jou bijgehouden dagen ga je dan samen een 'gewicht' aan je activiteiten hangen en kijken waar alles onder valt.
Per activiteit en soort activiteit krijg je dan 1 punt per 30 min voor lichte activiteiten. 2 punten per 30 min voor gemiddeld zware activiteiten en 3 punten per 30 minuten voor zware activiteiten. Rust en ontspanning = -1 punten per 30 minuten. Met rust kun je dus punten 'verdienen'. Je bent dus, als je eenmaal je punten weet, dagelijks je dagen volledig aan het plannen (ook je rustmomenten) en je punten bij aan het houden.
Voor mij een methode die werkt en goed ook, maar voor anderen juist weer helemaal niet, omdat het best wel veel werk is en bewerkelijk die daglijsten. Ik had dit echt nodig om binnen mijn grenzen te blijven. In principe werkt mijn ergo met iedere long-covid patient met deze methodes, tenzij iemand er echt wars van wordt.
Daaarnaast kreeg ik de stoplicht methode. Inzicht krijgen in wat zorgt dat je in het rood komt (uitputting en risico op terugval) wat je moet doen om terug te gaan naar oranje of groen (rust en ontspanning) en wat jij daar zelf voor moet doen en/of laten.
Je hebt best al een tijd ergo toch ook? Hoe werkt jouw ergo met jou?
De ergotherapeut werkt ook met een stoplicht. En na een activiteit altijd een rustmoment. Dat was voor mij wat werkte. Daardoor aardig kunnen opbouwen. Maar door een terugslag door vaccinatie en andere oorzaak is mijn energie level heel laag. Dat vind ik erg lastig. Eerst kon ik bijna een half uur lopen nu is 5 Minuten erg lastig. Ook kijkt ze mee hoe we het thuis draaiende kunnen houden.ze heeft mijn man vorig jaar ook behandelt. Daardoor weet ze precies wat er speelt. Ze vond dat ik voor mijn terugslag erg goed bezig was. Nu weer mijn balans zien terug te vinden en van daarop weer opbouwen. Door haar vakantie zie ik haar vrijdag pas weer. Fysio word door c support voorlopig afgeraden. Daar ben ik te zwak voor.
Hoi Patje,
Ergo inmiddels al gesproken? Weet je al hoe je verder gaat? Geen fysio is denk ik een hele verstandige keuze. Ik vond het ook de lastigste, want voor je gevoel doe je het tegenovergestelde van wat je denkt dat goed is en zou moeten. Uiteindelijk ging het zoveel beter.
Ik heb vandaag de bedrijfsarts gesproken. Ik mag gaan beginnen net reintegreren, maar wel volledig in aangepaste werkzaamheden die passen bij wat ik cognitief aan kan. Simpele taken, zonder verantwoordelijkheden (dus zeker geen schadebetalingen), samenwerken, geen tijdsdruk, geen deadlines, geen klantcontact, geen afleidingen, etc.
Hij zet in op 3 × 2 uur om de dag. Iedere 25 min rust is inclusief. Feitelijke werktijd zou dan op 1 a 1,5 uur komen. Gaf wel meteen aan; het is echt uitproberen, we weten nu niet wat voor jou gaat werken, grenzen!
Helaas wel om de dag, want dat betekent gaan reintegreren op mijn vaste vrije dag🙈. Wel akkoord gegaan, maar wil mijn eigen vaste vrije dag uiteindelijk wel terug. Alles is daarop ingeregeld, ook de vrije dagen van mijn man. Anderzijds wel goed denk ik, een dag rust ertussen. Met daarbij de duidelijke rem: als het niet gaat, dan gaat het niet en ga je terug naar wat wel gaat. Het is uitproberen aldus de arts, maar zeer zeker niet de bedoeling de grens op te zoeken. Verdere opbouw in uren pas als het 1 of 2 weken goed gaat en anders niet. Qua uren is er dus ook geen opbouw. Het moet goed gaan en mag niet voor terugval en/of terugkrijgen van (meer) klachten zorgen. Werk heeft dat eerder ook wel aangegeven: 'we hebben er niets aan als je terugvalt, dus iedere week goed bespreken wat wel en niet gaat en als het niet gaat geen man overboord > aan mij om wel goed naar mezelf te luisteren! Hopelijk heb ik het nu geleerd 🙈
Nu moet het werk iets gaan verzinnen wat ik en thuis kan doen en wat kan. Er staan zeer veel beperkingen in de brief t.a.v. waar het werk aan moet voldoen. Ik zou het zelf echt niet weten; alles bij ons is klantcontact, verantwoordelijkheid en heel veel multi-tasken. Over 6 weken weer contact arts.
Ik ben heel benieuwd! Maar ik heb er wel zin in en ben er ook wel aan toe.
Pas als ik weer richting mijn eigen uren ben, prognose van zeker nog enkele maanden, komen mijn eigen werkzaamheden weer in beeld (voor zover dat hopelijk nog gaat lukken).
Hoi Wendy, ergo gesproken. Als ik stabiel ben zonder teveel klachten mag ik opbouwen met 1 minuut per week. Dus hel kleine stapjes en veel rust. Fysio is voorlopig van de baan dat vind ze geen goed idee. Koorts blijft nu onder controle. Alleen snel hoofdpijn en vergeetachtig. Wat fijn dat je mag starten nu hopelijk hebben ze geschikt werk voor je. Wel prettig dat het thuis kan. Succes met het starten van je reintrigratie. Blijft lastig naar je lichaam luisteren.
1 minuut per week lijkt me heel goed! 😉 En geen fysio ook absoluut.
Weet je wat ik ook merkte toen ik stopte met fysio? Fysio legde me zoveel beperkingen op in dingen die ik ook leuk vond, dat het mentaal begon te knagen. Net als die 10 minuten wa delen max. Na stoppen fysio ben ik weer gewoon gaan wandelen. Ik ben langs de rivier hierachter gaan lopeb en gewoon op ieder bankje gaan zitten, genieten van de natuur, toen nog het najaarszonnetje, etc. Fysiek inspanning? Absoluut! Maar mentaal heeft ook goede dingen nodig voor je herstel. Ik moest fysiek en mentaal meer in balans zien te brengen. Het hoofd wil ook wat. Toen ik mijn 'hoofd' ook weer wat meer begon te geven wat het nodig had, begon het herstel ook langzaam in te zetten.
Ik zou zelf, zolang je nog koorts hebt, eigenlijk nog niet opbouwen. Bij mij moest de koorts eerst weg zijn. Verhoging mocht eventueel, maar koorts was een no-go voor opbouw
Leidinggevende net gesproken. Ook zij gaan mee in de voorzichtigheid en willen duurzaam opbouwen. Dus wat gaat, dat gaat en wat niet gaat, dat gaat gewoon niet. We evalueren wekelijks.
De koorts is gelukkig weg nu ik mijn grenzen bewaakt. Van de week voor het eerst weer 7.5 minuut gewandeld zonder problemen daar was ik erg blij mee. Ik ben het met jou eens dat je moet opletten dat je mentaal geen klap krijg. Dat heb ik afgelopen weken goede tips gehad van Ergo en praktijkondersteuner. Ik kan gelukkig weer genieten van de kleine dingen. Wandelen en kijken naar bijvoorbeeld de reigers. Vogeltjes kijken in de achtertuin. Proberen te lezen enz als dat lukt met de hoofdpijn. Ik ben ook begonnen met een meditatie app en dat geeft mij ook meer rust. Slapen gaat ook beter. Ik kijk nu naar de punten die verbeteren en niet wat niet lukt. Ik denk dat ik ook niet meer terug ga naar de fysio maar zoals jij zelf gaat opbouwen. Fijn dat je een goed gesprek heb gehad met je werk. Succes ermee.
Lekker is dat he, als je toch weer van die kleine dingen kan genieten! Ik denk dat sommige hulpverleners het belang van het 'mentale welzijn' en 'het hoofd wil ook wat' soms een beetje uit het oog verliezen.
Die meditatie apps heb ik er ook heel veel van inmiddels. Ik ben vooral fan geworden van yoga nidra. Op de een of andere manier mis ik voor al die zittende meditaties toch een stukje geduld en 'niet lekker kunnen zitten'. Ik heb inmiddels: Actify, Insight Timer, de app van VGZ, en ik ben zelf erg fan van the house of deeprelax van Eliane Bernhard. In de tinnitus app zitten ook wat meditaties e.d maar die vind ik niet zo. Daar gebruik ik vooral de ruisgeluiden uit.
Ik ben heel benieuwd hoe het gaat vanaf maandag. Ik zie tussen het voor mij bedachte werk toch ook behoorlijk wat dingen opeens die toch veel van het cognitieve vermogen eisen wat ik nog niet heb. (Dossiers doornemen, stuk schade). En dan loop je toch aan tegen; dit was niet besproken met de bedrijfsarts en de ergo versus - je kan het toch proberen. Voelt een beetje alsof je niet wil ofzo. Zal vast niet de bedoeling zijn, maar zo voelde het wel een beetje.
Nu goed, we gaan zien waar het schip strand. Goed op mezelf letten, ik ben immers de enige die dat echt zelf kan. 😉
Hoi Wendy
Succes morgen met werken. Hopelijk gaat het goed.
Gelukkig let mijn ergo ook erg op de leuke dingen. Ik mag volgende week vrijdag weer naar de bedrijfsarts. De woensdag daarvoor komt de Ergo. Ik ben benieuwd wat ze zegt over opbouwen. Ik merk dat deze trage manier wel werkt.
Lastig he de verschillende mening van mensen wat kan en niet kan.
Deze laatste dagen ging het even niet zo goed. Ik heb een huidinfectie veroorzaakt door een bacterie donderdag een crème gehad. Hielp niet. Vrijdag gebeld moest ik komen. Loopt ze een half uur uit en daarna naar de apotheek wat veel energie koste. Maar helaas verbetert het nog niet veel. Lijkt wel of mijn immuunsysteem nog niet zo goed werkt.
Het ging helemaal niet...
Systemen en inlogs die niet werken. Toen het eenmaal werkte het voorgestelde 'werk' geprobeerd. Ik weet niet eens meer hoe de systemen werken en hoe ik iets moet doen. Totaal gefrustreerd en overprikkeld, knallende koppijn, pijn schouderbladenn en gestopt na 1,5 uur. Precies dat wat de bedrijfsarts dus absoluut niet wilde. Kijken of ik dit van me af kan schudden, want ik voel me zo ontzettend dom dat ik niet eens meer weet hoe ik de meest simpele handeling uit moet voeren.
Vervelend! Huidinfecties kunnen hardnekkig en lastig zijn. Zeker het gedoe bij de apotheek erbij.
Wendy, je bent niet dom, je hebt gewoon al maanden andere dingen aan je hoofd! Bovendien bestaat werken voor een groot deel uit routines en die vervagen als je er maanden niks mee hebt gedaan. Daarnaast werken die hersens traag (of misschien helemaal niet): dan merk je ineens dat die voorheen heel veel vanzelf deden zonder dat je het doorhad. Omschakelen, onthouden, herkennen, begrijpen, vooruitplannen, dingen terughalen. Elk van die stappen kost nu ineens energie en als je dan ook nog eens problemen moet oplossen, moet je al die dingen combineren. Dat is gigantisch ingewikkeld! Dat ligt niet aan jou, maar aan wat je is overkomen door die besmetting. Volgens mij moeten die hersens weer van alles opnieuw aanleren, ook qua snelheid, maar gaat dat helaas langzaam. En misschien komen sommige dingen niet meer terug op het niveau van ooit, maar met geduld zal het echt beter worden dan nu. Gewoon weer terug naar wat je intussen geleerd hebt: kleinere stappen, je-kent-het-wel …
Sterkte, Sami
Hoi Wendy wat vervelend voor je. Maar probeer het je niet zelf aan te trekken. Het is precies wat Sammy zegt. Je bent er een tijd uit en het is vrij inspannend werk wat ze van je vragen. Probeer nu lekker bij te komen en te herstellen. Dan gaan bespreken van hoe verder knap dat je het heb geprobeerd.
Hoi Sami,
Rationeel weet ik dat je helemaal gelijk hebt, maar emotioneel: niet zo goed voor mijn zelfvertrouwen 🥴 Ik was hier al wel een beetje bang voor eigenlijk, maar heb geprobeerd er positief in te gaan.
Ze laten me precies doen waarvan met bedrijfsarts en ergo besproken is: voorlopig niet. Er is een plan gemaakt, waar ik mee zou kunnen beginnen. Geen ruimte voor: dit is wat we bedacht hebben. 'Maar je kunt het toch gewoon proberen....' Gevolg is wel een dag bankliggen, niets meer doen, hoofdpijn oud niveau, hersenmist/brainfog, etc. Vanwege gewoon proberen....
Ik heb een mail gestuurd dat dit zo niet gaat. Dat ik echt terug moet naar volledig de basis: hoe werkt de laptop. Waar kan ik alles ook alweer vinden. Hoe kom ik door mijn overvolle mailbox heen en de instructies van onze systemen. Ik kan pas 'werken' als ik weer weet hoe de systemen werken.
Bedrijfsarts had wel aangegeven als dit niet werkt, dat hij samen met de ergo zou gaan bepalen wat ik dan precies kan gaan doen, maar goed, die zie ik ook in januari pas weer. (Tussentijds geen contact mogelijk).
Morgen de ergo. Ff kijken naar wat zij nu wil gaan doen.
Rusten lukt ook voor geen meter overigens nu.
Hoi Patje,
Ja lastig. Dit is vrees ik ook wel de aard van mijn beestje en ook waarom bedrijfsarts en ergo eigenlijk al een tijd zo op de rem trappen.
Rusten lukt niet, alles staat 'aan'.
Advies ergo was ook eigenlijk beginnen met 2 keer een uur. Niet 3 x 2. Nu heeft de bedrijfsarts wel open gelaten: alleen opbouwen als het gaat en als het niet gaat, dan niet. Lastig, je wilt zo graag he. Wat me weer doet afvragen wie er ooit bedacht heeft dat werk boven gezondheid staat 🙈
Hoi Wendy hopelijk heb je een beetje kunnen slapen. Ik snap helemaal wat je bedoelt. Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Dat is juist wat ik mist de duidelijkheid en begrip wat kan je wel en wat niet. Ik vond de start ook erg veel. Wel fijn dat je thuis mag werken dat je dan niet meer over straat moet. Pas goed op jezelf ik heb geleerd andere doen dat niet. Hopelijk kom je op een goed plan met je werk wat ook werkt. Ik mag volgende week vrijdag weer naar de bedrijfsarts maar weer fysiek. Ik heb het opgegeven of het online mag. Succes morgen en let op je grenzen.
Hoi Patje,
Ik heb geen oog dicht gedaan. Lijf en hoofd blijven aan staan. En die tinnitus was echt vreselijk: door een koptelefoon met geluid en door het geluid van de tv heen. Ik heb het half 4 zien worden en half 9 eruit. Vanmiddag rond middaguur nog geprobeerd te slapen en te rusten, maar lukte niet. Manlief is daarom maar met me naar de ergo gereden i.p.v. zelf rijden.
Als ik vanavond weer niet slaap wil ergo dat ik me morgen afmeld en niet ga werken. Want het is nu eigenlijk al diep rood.
Wel slapen, dan mag ik het morgen en vrijdag proberen, maar ze wil wel dat ik eigen regie pak. Dus simpele dingen waarvan ik denk dat ik ze kan. Alles noteren en bijhouden voor de bedrijfsarts in een document per werkdag. Ook vanwege de PEM klachten. Vrijdag nog zo, dan of terug in uren, of weer thuis. Terugval is onvermijdelijk zo, aldus ergo.
Ook eigen regie pakken in pauzes tussendoor. Wel bespreken met arts.
Ik kon het jou heel goed vertellen he...but I need to practice what I preach 😉🙈
Ik mag voorlopig niet opbouwen in dagpunten tot de volgende afspraak. Dus opbouw in werkuren kan eigenlijk ook niet dan, want er moet tijd overblijven voor ADL ook. Gister zwaar eroverheen, ondanks de rest van de dag niks meer gedaan, ook door de nacht tot half 4. Vandaag ver eronder, omdat er niks uit mijn handen komt.
Ergo 22-12 weer. Afspraken zaten nog maar op eens per maand, maar ze wil de vinger aan de pols houden, dus over 2 weken. Bedrijfsarts zou gepland moeten worden eerste week van januari, maar die afspraak komt ook maar niet binnen. Twee keer herinnering verzonden, apart.
Ik heb een lange mail gestuurd naar leidinggevende nogmaals, dat dit zo niet goed gaat met een eigen reintegratie voorstel. Wat ik nodig heb om te kunnrn reintegreren en wat ik nodig heb, aan basis, om überhaupt iets aan werk te kunnen doen. Met de adviezen van vandaag van de ergo erbij.
Ik laat zien wat ik wil en wat ik kan en ik zord dat mijn deel aan alle kanten klopt en laat mijn inspanningen zien. (En waar het mis gaat met ontstaan van klachten).
Nu ligt de bal bij hen en ben ik het kwijt
Hoi Wendy wat goed van je. Dat heb je goed aangepakt. Ik ben benieuwd naar hun reactie succes ermee en hopelijk mag je dat plan gaan uitvoeren. Blijft lastig de reintrigratie. Ik hoop dat ze bij jou meer meewerken als bij mij.
Ik heb maandag een mail gestuurd en gister. Op beide geen reactie. Nu is mijn direct leidinggevende deze week afwezig, maar de manager niet.
Vannacht 23.00 in slaap gevallen op de bank. 02.30 naar bed. Man heeft me net om half 10 wakker gemaakt. Door wekker geslapen, gebroken wakker.
Voel me 2 maanden terug in de tijd...😣
Als ze uitvoeren wat ze meermaals hebben aangegeven zouden ze mee moeten werken. Bovendien heeft de bedrijfsarts letterlijk gezegd; je mag geen klachten (terug)krijgen.
Wat ontzettend balen. Heeft jou Ergo al gesproken met de bedrijfsarts. Dat heeft bij mij ontzettend geholpen. Ik hoop dat je snel weer wat beter voelt maar helaas is dat vaak lastig voor ons. Wat jij nu meemaakt ben ik ook bang voor als ik weer aan het werk moet. Heb je vandaag nog wat kunnen doen of heb je je eigen weer ziek gemeld. Ik zat er lang tegen aan te hikken maar een goede keuze geweest ondanks dat mijn hart wat anders zegt. Ik heb het voordeel dat ik een vast contract heb. Dat is bij jou erg lastig. Ik snap dat je graag deze baan wilt houden maar helaas heb je je gezondheid niet in de hand.
Ik heb wel een vast contract, maar dat zegt niks. 2 weken voor de corona besmetting is mijn vaste contract in gegaan. 🙈
Als ze je er na het reintegreren uit willen krijgen zijn daar zat mogelijkheden voor. Zo is het bij de vorige ook gebeurd namelijk. Daarom zit dat ook in mijn hoofd en het is momenteel lastig om dat los te schakelen van het hier en nu, zeg maar.
Ik heb een uur gewerkt vandaag, waarvan 10 minuten pauze. Daarna zag ik het allemaal niet meer en voelde ik hoofdpijn opkomen, dus gestopt.
Vannacht 23.00 op de bank in slaap gevallen. 02.30 uur wakker en naar bed. Verder geslapen. Door 2 wekkers heen geslapen. Manlief maakte me om 09.30 uur wakker 😱. Dat door de wekker heen slapen is 2,5 maand geleden voor het laatst. Had ik de eerste maanden na covid alleen maar, dus ik ga na 2 x nog geen 2 uur al weer 2,5 a 3 maanden terug in de tijd voor mijn gevoel..ook echt gebroken wakker geworden weer, hoofdpijn. Oorsuizen wel minder dan de afgelopen 2 dagen. Dus misschien had ik me wel beter af kunnen melden.
Ik heb mijn mailbox gedaan. Nieuw logo, dus nieuwe handtekeningen voor alle mailadressen (en dat zijn er heel veel en ook verschillende). Dat stond in ik weet niet hoeveel mails verspreid, qua uitleg en teksten. Na dat uur was het klaar. Concentratie over en uit.
Bedrijfsarts zou contact opnemen met de ergo als het vanuit werkgever niet goed zou gaan. Dan gaat hij echt samen met haar afkaderen wat er kan en wat allemaal niet. Maar hij wilde werk wel de kans geven om. Maar tussentijds bedrijfsarts spreken is niet mogelijk, ergens in januari zou er weer een videoconsult moeten zijn, maar ik heb nog steeds geen uitnodiging gehad 🤷♀️ Vorige week over gemaild, lag bij de planning. Als ik volgende week nog niets heb, dan laat ik het werk er wel achteraan gaan.
De bedrijfsarts en ergo zitten wel op 1 lijn. Het zijn de aangepaste werkzaamheden waar ik compleet op vastgelopen ben. Geen eigen werk, luid advies. Dit zijn geen aangepaste werkzaamheden, maar mijn eigen werkzaamheden. Er worden stappen overgeslagen. En dat is dus helemaal fout gegaan maandag. Ik heb vandaag mijn eigen plan, naar eigen kunnen getrokken, en dat ging beduidend beter dan maandag. Ik bedoel: hoe kun je nu werken als je niet eens meer weet hoe je systemen werken🤷♀️ Dat lijkt me toch wel een essentieel begin, evenals mails, alle nieuwe informatie, nieuwe werkwijzen, nieuwe procedures, etc.
Ik denk dat ik met mijn eigen voorstel op kan bouwen, maar niet startend met 2 uur, maar startend op geleide van klachten. Wat ik vandaag heb gedaan. Klachten = immers stoppen aldus bedrijfsarts, dus dat moet ik dan ook gewoon gaan doen.
Met mijn voorstel plan van aanpak laat ik iig zien dat: het geen kwestie is van niet willen, maar niet kunnen. Lijf zegt stop. En ik draag opties aan waarmee ik het wel zou kunnen. Voor eigen dossier, als het UWV toch ooit in beeld komt, ook niet geheel onbelangrijk.
Dat een vast contract niks zegt ben ik met jou eens. Ik ben 23 jaar in dienst en ze willen graag van mij af. Heel gedoe heb ik naast mij neergelegd herstel is belangrijker. Fijn dat je eigen plan beter werkt. Wel balen dat wat je in 2,5 maand iets opbouw van een paar uurtjes weer helemaal terug ben. Je bent goed bezig let op jezelf andere doen dat niet sterkte ermee en probeer een beetje ontspanning te zoeken.
Jeetje, na zolang in dienst is dat wel heel zuur! Inderdaad, eerst herstellen! Ik heb toen de keuze gemaakt dat ik er klaar mee was en heb me beter gemeld en uit dienst gegaan. Binnen een week ander werk, na een maandje rust, maar eigenlijk veel te vroeg begonnen destijds.
Bizar eigenlijk he. Ik had wel iets van klachten verwacht, maar dit in een dag niet zo. Nu goed, vandaag was na dat uur wel een betere dag, maar het zit toch in je hoofd en het zit me niet lekker..loslaten en ontspannen inderdaad (proberen)
Ik ga me weer ziekmelden. Bij gezeur desnoods maar deskundigen oordeel uwv. Heb consult bedrijfsarts gevraagd en gevraagd om contact tussen arts en ergo en ziekmelden om nog verdere en diepere terugval te voorkomen.
Ik ben gewoon 2/3 maanden terug in de tijd qua klachten. Neemt alleen naar toe, in 9 dagen. Alleen is het vele slapen nu veranderd in doodmoe zijn, maar niet meer slapen. Nachten van 3 uur slaap en vannacht helemaal niet geslapen. Koppijn en tinnitus echt onhoudbaar. Kom weer moeilijker de trappen op in huis, veel meer geheugen en concentratieproblemen weer, rare dingen doen, overprikkeling komt weer terug.
Ik heb het woensdag en vrijdag nog geprobeerd, my way, maar veel korter, maar maandag was toch al te ver de grens over vrees ik.
Ik had dit echt zo niet verwacht 😞
Slimme keuze. Hoe reageerde ze op je ziekmelding. Blijft lastig het herstel. Probeer je eigen erbij neer te leggen hoe lastig het ook is. Fijn dat erge contact ga zoeken met de bedrijfsarts. Heeft mij goed geholpen. Hier ging het weekend ook niet zoals ik wilde. Vrijdag nacht vanaf de huisartsenpost met de ambulance vervoerd naar het ziekenhuis. Vanwege ernstige hartkloppingen en misselijk en pijn op de borst. Gelukkig geen hartaanval. Volgende week terug naar de huisarts voor bloedonderzoek. Ze vertrouwen mijn schildklier niet helemaal. Veel sterkte hopelijk knap je snel weer op het niveau wat je had. Maar frustrerend blijft het zeker.
Ik heb vorige week maandag gemaild. Woensdag gemaild. Gister gemaild. En nog steeds niets gehoord. Leidinggeven was wel afwezig, dus hij heeft wat bij te lezen vandaag. Zullen ook wel intern overleg over deze kwestie moeten hebben. Heb zelf mijn verslag naar het medisch secretariaat gestuurd zodat er in mijn verzuimdossier komt wat er speelt en zodat het bij de arts komt. En aangegeven dat ik, na eerdere uitspraak arts, het een fijn idee zou vinden als het contact tussen ergo en bedrijfsart opgestart gaat worden.
Ook ergo maar gevraagd hoe verder met de dagpunten en de behandelingen waar ik bijna doorheen zitm
Vandaag alleen maar constant hartkloppingen, duizelig, hoofdpijn. Weer naar 3 uur geslapen.
C-support gesproken. Opbouw sowieso te snel en verkeerde werkzaamheden. Wat nu gebeurd had in hun ogen voorkomen kunnen worden. Ik denk dat er ruis is ontstaan tussen brief arts en PvA. Maar goed, zij zeggen terug naar rust en zodra weer herstel dan echt rustiger beginnen. Maar goed, moet 'men' daar wel aan mee willen werken natuurlijk.
Ik ben vooral verbaasd over hoe snel en hard zo'n terugval kan gaan.
Ohhh jij ook al hartkloppingen dus 😱 Ik meld me niet eens bij de huisarts, ze doen er toch niets mee 🤷♀️
Ben je al schildklier patient? Mijn schildklier deed de eerste maanden na de besmetting ook heel raar (nooit gehad). Vreemde waardes ook. Is wel hersteld uiteindelijk. In eerste instantie afwachtend beleid gevoerd.
Hou jij je ook rustig! En pas op jezelf.
Vervelend dat je zoveel energie erin moet steken en je niks hoort. Hopelijk heb je snel duidelijkheid want dit is ook niks.
C support heb ik ook om advies gevraagd maar om eerlijk te zijn heb ik daar weinig aan. Ik zit nu in een cirkel iedereen wijst een ander aan.
Dat een terugslag zo heftig kan zijn verbaasd mij ook. Dat wordt echt onderschat.
Woensdag komt mijn ergo weer zal ik het ook eens bespreken hoe verder na tien behandelingen.
Klopt ik ook hartkloppingen ik werd zo beroerd daarom huisartsenpost gebeld. Daar naar toe midden in de nacht. Toen met de ambulance vervoerd naar het ziekenhuis. Daar nagekeken. Arts had weinig verstand van longcovid merkte ik. Daarna naar huis gestuurd. Enigste wat hielp was de spray onder mijn tong.
Ik heb nog nooit problemen gehad met mijn schildklier. Nu woensdag Ergo daarna maar een afspraak maken voor de huisarts. En vrijdag bedrijfsarts daar zie ik echt tegen op.
Ik loop wel te twijfelen om weer te starten met fysiotherapie. Ik heb iemand gesproken die woont vlakbij. Die heeft fysio in dezelfde praktijk maar echt met een corona deskundige. Die aanpak spreekt mij erg aan.
Dus een hoop actiepunten om uittezoeken. Ik heb gelukkig wel een oplossing gevonden voor de hoofdpijn wat redelijk helpt.
Ik heb om half 4 zelf maar eens gebeld. Kreeg een kort sms je of hij later terug kon bellen, prima. Ik denk niet dat hij nu na 21:55 nog belt.
Misschien zie ik spoken, maar ik krijg er toch een heel naar gevoel van eigenlijk. Het helpt ook niet, want ik loop al dagen met hartkloppingen en de rest van de klachten nemen alleen maar toe. Vooral als ik verhalen lees dat bij reintegreren weer ziekmelden geweigerd mag worden met loonstop en men het kan zien als weigeren mee te werken. (Zou zelfs moeten van het UWV omdat ze anders zelf sancties kunnen krijgen). Misschien moet ik ook niet zoeken op al die dingen, maar ik wil me ook niet laten verrassen. Ergo gaf ook al aan dat ik ALLES op papier moet zetten/hebben.
Vervolgens krijg ik eindelijk een afspraak voor de bedrijfsarts....voor jawel; 11 januari pas. Telefonisch, zelfs geen videoconsult 🤔
Eigenlijk is het voor het eerst sinds de besmetting dat ik er deze week niet alleen finaal fysiek en cognitief doorheen zit, maar het mentaal begint te knappen. Ik geloof dat nu alles van de afgelopen 6 maanden eruit begint te komen, erg hoog in mijn emoties (zeker voor mijn doen).
En ondanks dat de bedrijfsarts tijdens consult heeft geroepen: je mag geen klachten krijgen en als het niet lukt, dan niet, we gaan de grens niet opzoeken: het staat niet in de brief naar de werkgever. Daar staat alleen in dat ik kan beginnen en hoe en wat.
Wat heb jij gevonden voor de hoofdpijn als ik vragen mag???
Ben benieuwd je schildklier. Ze hebben bij mij 3 maanden later nog eens geprikt, toen was het weer normaal.
Antwoord op de behandelingen ergo heb ik eigenlijk niet gehad, nu je het zegt. Moet er volgende week toch heen.
Ik zou toch oppassen met fysio. De ergo zegt niet voor niets dat het niet akkoord is :) Ik had ook een in covid gespecialiseerde fysio, incl compleet revalidatieprogramma > toch ging het mis. Ga nu eerst herstellen en zie later verder. Zeker voor mensen met PEM/inspanningsintolerantie blijkt fysio vaak niet de juiste weg. Ook de revalidatietraject en ziet men steeds meer dat mensen misschien wel conditioneel vooruit gaan, maar niet herstellen.
Luister naar je ergo 😉
Wat ik voor de hoofdpijn heb gevonden is tocolin olie. (ik weet niet of het goed is gespeld.) een enkel druppeltje op je slaap en voorhoofd werkt perfect. Kijk wel uit dat je niet te veel gebruikt dat het in je ogen komt.
Ik snap dat je je eigen druk maakt dat zou ik ook doen in jou geval.
Ik kijk uit met de fysio daarom bespreek ik het eerst met de Ergo. Ik start niet zonder haar toestemming.
Lastig he dat niet alles in het verslag wordt gezet. Ik had afgesproken dat het telefonisch zou zijn of met video bellen. Staat er ook niet in. Daarom moet ik iedere keer fysiek.
Dat is nog een eind weg de bedrijfsarts.
Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijg.
Dat pem/inspanningstollerantie ga ik mij eens in verdiepen.
Ik wacht de ergotherapeut af en bespreek het allemaal. Ik snap dat het mentaal begint te knagen.
Cardioloog vroeg aan mij heb je stress of maak je je eigen druk. Mijn antwoord was nee toen zei mijn man terecht ik denk onbewust wel. Hij lag uit waarom en de cardioloog zei dat het onbewust toch knaagt aan mij.
Ik ben ook erg benieuwd naar mijn schildklier.
Dag Wendy en Patje,
Over die hartkloppingen: die ontstaan volgens mij doordat de rust- en herstelstand van het zenuwstelsel (parasympathisch) niet goed wordt geactiveerd. Ik merk bij mezelf heel duidelijk dat mijn klachten daaruit voortkomen. Mijn lichaam reageert sneller gestresst dan vroeger (hartkloppingen en hoge ademhaling). Na anderhalf jaar speelt dat nog steeds. Gelukkig niet meer bij alles wat ik doe en ook minder vaak. Maar zoek ik te vaak situaties op die stressreacties activeren, dan merk ik dat er nog steeds een ‘doorschietdrempel’ is, waarbij die klachten opzetten en blijven hangen. Die drempel beweegt mee met de mate van rust. Heb ik te langdurig te weinig rust, dan spelen die klachten sneller op. Het beïnvloedt ook hoe lang het duurt voor die klachten weer verdwijnen.
Wat hier volgens mij bij speelt:
Voor mij past bovenstaande gedachtengang helemaal bij hoe mijn lijf reageert. Voor mij hielp het om in eerste instantie zoveel mogelijk weg te blijven bij alles wat de stressstand opwekt. De herstelstand is vervolgens langzaamaan beter gaan reageren. Toen ik actiever ben geworden en langdurig dingen deed die de stressstand activeerden, werd ik weer ‘stressovergevoeliger’ en kwamen de hartkloppingen en hoge ademhaling weer terug. Nu ik weer terug ben geschakeld naar het vermijden van ‘stressopwekking’ zijn de klachten weer naar de achtergrond verdwenen. Ze zijn niet continu meer aanwezig en spelen niet meer om de haverklap op.
Waar het op neerkomt: zet alles in om te zorgen dat je ‘gemiddelde stressdrempel’ zakt. Hoe hoger je gemiddelde stressniveau is, hoe sneller je lichaam je tegenwerkt.
Hoi Sami,
Dank voor deze uitleg! Verhelderend wel 😉👍
De laatste werkdag die ik geprobeerd heb zat mijn hartslag op 145 (terwijl mijn normale eigen hartslag van tussen de 55 en 60 alweer een tijd terug was). Nu in rust weer tussen de 85 en de 100. Smartwatch maar ff afgedaan, want het helpt me niet in rustiger worden zo 🙈
Weg blijven van stress is een beetje lastig nu. Ademhaling zit ook inderdaad constant weer veel te hoog. Huisarts, ergo, c-support zeggen alle 3: volledig terug baar rust. Maar dat lastig met een werkgever die niet reageert op je nieuwe ziekmelding, of op je berichten, waardoor ik me eigenlijk compleet ongehoord, genegeerd en onbegrepen voel. Werkgever is niet je beste vriend, I know, maar enige vorm van reactie had ik gezien de laatste week, toch wel menselijk gevonden.
Huisarts zegt heel makkelijk: zelf bedrijfsarts bellen, heb je je werk niet voor nodig. Klinkt leuk, maar zo werkt het bij ons dus niet. Als ik de bedrijfsarts eerder wil spreken moet ik me bij mijn werkgever melden en dan kunnen zij bepalen en bekijken of ze de afspraak naar voren kunnen halen. Volgens mij mag dat niet, maar ik kom er niet tussen. (Dat was een paar maanden geleden al met die terugval).
Dat met die zuurstof > kan dat dan ook weer doorwerken naar de spieren? Dus dat daar die extreme beenpijn, o.a., weer van terugkomt? Zal ook wel doorwerken naar de hoofdpijn toe vermoed ik. Ook weer meer migraine aanvallen, los van de covid hoofdpijn, en migraine is natuurlijk een kwestie van krimpen en uitzetten van de vaten.
De theorie klinkt allemaal zo logisch...nu weer terug naar de praktijk🥴😉
Hoi Wendy
Lastig he een werkgever die niet mee wilt werken. Heel herkenbaar.
Zelf bedrijfsarts bellen lukt mij ook niet. Je krijgt te horen moet via je werkgever. Die bepaalt ook hoe je afspraak plaatsvindt fysiek of telefonisch of via beeldbellen.
Ik merk ook dat mijn hartslag zakt maar nog niet zoals het normaal is.
Bijzonder he. Als je gaat zoeken op de wetgeving dan heeft iedereen vrij toegang tot een bedrijfsarts, zonder tussenkomst van werkgever. Ik vraag me toch af of het mag, ook in jouw geval.
Die hartslag heeft bij mij ruim 5,5 maand geduurd. Eigenlijk vlak voor re-integratie merkte ik dat hij weer terug op het normale niveau was. Dat was van korte duur. 🙈
Overigens, je cardioloog heeft te weinig verstand van covid. Hartkloppingen komen bij heel veel mensen voor die post-covid hebben. Alleen ik heb ze niet eerder zo erg gehad als nu sinds vrijdagavond. Toen zette de fikse terugval ook echt in volgens mij, want sindsdien is ook die zeer heftige beenpijn weer terug die ik echt in het begin had na de covid besmetting. Ik heb zelfs een test gedaan gister, gewoon voor de zekerheid.
Hoi sammi
Heel duidelijk verhaal. Wat ik alleen niet snap is dat een cardioloog aangeeft het komt niet door longcovid. Ik denk van wel. 2 jaar geleden precies dezelfde klachten gehad en ook afgevoerd met de ambulance. Iedereen dacht dat ik corona had ik had alle klachten maar het kwam niet uit de test. Ik ga dit morgen met de Ergo bespreken en kijken wat de bedrijfsarts vrijdag heeft te melden.
Bedankt voor de duidelijke uitleg.
Hai Wendy,
Was effe tijdje van de radar, maar lees nu je worsteling met werk weer opbouwen, wat ontzettend jammer dat je alweer gelijk zoveel op je bordje krijgt op je werk. Reïntegreren is juist in ieniemini stapjes vooruitgaan, bouwend op succes ervaringen. Vanuit eerdere reïntegratie wist ik al dat als je er een tijd uit bent, dat er op de werkvloer vaak toch veel veranderd, nieuwe update, waar iedereen stap voor stap in mee genomen wordt, maar als je reïntegreert komt dat allemaal in één keer op je af. Net als die bomvolle mailbox, veranderde en verlopen wachtwoorden, collega's die intussen ander werk hebben en nieuwe collega's die ineens op de werkvloer lopen alsof ze er al jaren werken. Al die dingen doen iets met jou als je opnieuw moet reïntegreren. Jammer dat ze dat op jouw werk niet snappen.
Zelf ben ik ook weer bezig met reïntegreren, mijn bedrijfsarts en mijn leidinggevende geven mij gelukkig echt alle ruimte, mijn energie level is nog laag na 1 uur computerwerk heb ik hoofdpijn en moet bijkomen. Dat is dan te veel. En fietsen naar mijn werk gaat na 5 maanden helaas nog niet En dus doe ik vanuit huis mijn dingen die kunnen.
Zo ben ik eerst begonnen met: de eerste keer: nieuw wachtwoord regelen. Kostte 3 kwartier Yes gelukt! 2e keer: inloggen in werkomgeving, lukte niet. Na half uur gestopt. Toch wat gedaan.! Vink! 3e keer programma geïnstalleerd dat nodig bleek voor digitale werkomgeving Klaar maar werkte nog niet. Oke toch stop! En tevreden want toch weer stapje. 4e keer helpdesk gebeld én ...het lukte nu wel. Yes Volgende keer verder. Daarna ben ik 3xper week (gewoonlijk werk ik 3 hele dagen) 1 uur mail gaan lezen in etappes, na half uur kwartier mediteren daarna met hernieuwde energie verder lezen. Veel weggooien. Mails beantwoorden plande ik voor de keer. Na 2 weken ging ik notulen lezen en regelen dat ik weer op de teamsite kon.
Pas na een maand ben ik vorige week begonnen met receptenlijnen afluisteren. Ook dit kost weer energie, maar het levert me ook energie op want ik moet weer afstemmen met collega's(laat de receptenlijnen maar voor mij staan, ik begin om 9u) Ik doe een half uur, kwartier mediteren en dan weer half uur Receptenlijn. Is de tijd om dan draag ik de rest over aan collega's Zelfs toen ik vorige week geveld was door RS-virus en weer even net zo benauwd was als in de acute coronafase lukte dit schema toch en dat deed mij heeeeeeel goed!!
Mijn collega's zijn blij met wat ik doe en leidinggevende ook. Ben er nog lang niet maar ik vertrouw op volledig herstel en ga rustig verder! Zowel collega's leidinggevende als bedrijfsarts als ikzelf weten allemaal dat overvraging een flinke terugval oplevert. Kortom kleine stapjes is kwestie van lange adem en niet altijd makkelijk als je hoofd zooooooveeel sneller wil dan je lijf, maar het is echt de enige weg naar duurzaam herstel en duurzame inzetbaarheid!
En dat gun ik echt iedereen die om wat voor reden dan ook moet reïntegreren! Heel veel succes Wendy en alle andere (post-covid-) reïntegreerders!
Hartelijke groet
Alie
Hoi Alie,
Nu ben ik ook wel iemand die veel naar zichzelf toetrekt op haar bordje...ik blijf toch wie ik voor Covid al was: alles moet weer werken en wel nu, zelfs als ik het nog niet nodig heb. Dat is mijn probleem enerzijds 😉 Dan komt daar toch bij, niet assertief genoeg en soms moeilijk voor mezelf opkomen. Dus leiding geeft IT de opdracht om het te regelen. Intern IT komt er niet uit en verwijst naar extern en dat ik zelf maar moet bellen. Vervolgens wordt ik heen- en weer gepingpongd omdat beide naar elkaar wijzen. Ik wil me niet laten kennen dat zelfs dat mss al teveel is, want na 3 keer bellen en schermen doorlopen zie ik het niet meer.
Anderzijds merk ik gewoon dat, hoe vaak ik ook uitleg wat die cognitieve klachten zijn, wat en waarop ze invloed hebben en hoeveel invloed ze hebben, men wel 'begrip' heeft, maar het niet 'begrijpt'. Laat staan dat men zich erin in kan leven. En dat snap ik ergens wel. Ik had met de twee eerdere long-covid collega's op onze afdeling ook eigenlijk geen idee eerlijk gezegd. Natuurlijk wisten we wel wat, maar de werkelijke impact die het op ze heeft gehad? Die weet je denk ik echt alleen als je het zelf hebt of hebt gehad.
Mijn leidinggevende heeft naar zijn idee iets bedacht, wat voldoet aan de omschrijving van de beperkingen in de brief van de arts. Daarop heb ik aangegeven, ik ken immers de inhoud van het werk, dat dit hem nog niet gaat worden. De reactie 'je kunt het toch proberen' roept dan aan de ene kant op; ja hij heeft gelijk. Aan de andere kant denk ik: sinds wanneer is het een kwestie van niet WILLEN proberen?
De volle mailbox heb ik aangeveven: was niet belangrijk. 500 mails....Maar hij gaat inderdaad voorbij aan het feit dat er in een half jaar heel veel wet- en regelgeving veranderd in verzekeringsland. Dat ik eigenlijk ook nog, om mijn werk te migen blijven doen, mijn wettlijke verplichte actualiteiten bij moet werken over het afgelopen halfjaar en afgerond moet hebben voor eind december. Daar zijn geen uitzonderingen voor. Procedures binnen het bedrijf, werkwijzes, etc. Hij kan niet bevatten dat ik soms niet meer weet hoe de computer werkt, niet meer weet hoe ik een scherm af moet sluiten, Hoe een systeem werkt, etc.
Het is fijn dat er begrip is voor de situatie. Ik begrijp ook dat ze het niet bevatten of begrijpen. Des te fijner zou het zijn als ze het gesprek waren aangegaan, naar over hoe ik de terugkeer voor ogen zie (met het plan wat is gemaakt met ergo en bedrijfarts) en hoe we dat gaan doen. Nu is er iets opgelegd waarvan zij vinden dat ik het wel kan. Dat geeft verwachtingen en druk aan mijn kant, ookal is er geen tijdsdruk, deadlines, etc. Dat ze zeggen; als het niet gaat hebben we het erover en zoeken we iets anders, dat is fijn > maar dan ben je eigenlijk al tegen je grens aangelopen. De grens die ik door PEM klachten vaak ook niet meteen door heb, opeens is ie daar, of zoals nu, in de loop van de avond/nacht, steeds meer klachten. Met na nog geen 1,5 uur werken al de rest van de dag/nacht de gevolgen ervan hebbend. Dat stuk snappen ze niet...ik krijg het ze ook niet uitgelegd.
Zowel arts als werk leggen geen druk op in opbouw van uren. Het is meer, we beginnen ergens en schaven bij naar wat gaat. Alleen maar verder opbouw als het wel gaat. Werk zegt, gaat het niet, je vult de uren in die wel gaan. Maar dan maak ik me druk over mijn eigen reintegratie inspanningen. Volgens mij moet er namelijk zeer goed onderbouwd worden waarom wordt afgeweken van advies bedrijfsarts. Ook door het werk. Volgens mij heeft de bedrijfsarts wel gezegd als die 2 uur niet gaan, dan gaat het niet. Maar ik weet het niet meer. Meestal neem ik het op, dat ben ik de laatste keer vergeten.
Maar ik loop tegen mijn eigen onkunde van grenzen aangeven aan. Mijn niet-assertieve ik. Mijn 'ik' die waarschijnlijk weer teveel deelt en te open is (been there done that bij een ex-werkgever en langdurig ziekte na een jaar lang onwerkbare complicaties na een gastric bypass > koste me toch mijn baan uiteindelijk) En die angst is er nu ook weer merk ik. Met een half jaar op de teller begin ik me nu toch langzaam zorgen te maken, kijkend naar hoe vandaag is gegaan, om hoe straks verder. Ik wil dat tweede ziektejaar gewoon niet in. Anderzijds probeer ik mezelf in te peperen; dit was dag 1 >>> wees eens wat liever voor jezelf.
Ik begrijp in ieder geval wel waarom ik van de bedrijfsarts alleen thuis mag werken. Na vandaag nog terug naar huis moeten rijden had niet gegaan en zeer onveilig geweest 🙈
Qua collega's is er altijd contact gebleven gelukkig. Zelfs met de mensen nieuw in dienst is wel contact geweest. Wat dat betreft gelukkig geen probleem.
Ze weten op het werk de kleine stapjes wel, maar het is de invulling en de interpretatie van wat 'kleine stapjes voor mij zijn'. Wat kleine stapjes zijn wordt nu voor mij ingevuld zonder overleg, waar de stappen gewoon te groot zijn. Vandaar nu toch maar gemaild met hoe het vandaag is gegaan en dat dit zo niet goed gaat. Dat ik het wel wil proberen het voorgestelde werk, maar dat ik dan eerst de basis van de basis weer moet beheersen; hoe werkt het systeem ook alweer.
Het rust systeem van de bedrijfsarts is in die 2 uur iedere 25 minuten rust schijnbaar. Ik heb dat anders begrepen tijdens het consult. Die 5 minuten rust is sowieso veel te kort, dat geeft alleen maar stress omdat ik op de klok ga kijken of ik die 5 minuten wel haal en 'op tijd' ben.🤦♀️ Ik krijg er ook geen rust van zo. Twee uur doorwerken geeft meer rust dan deze wijze van rustmomenten geloof ik.
Rest van de dag was k.t. Sinds maanden weer beenpijn, hoge hartslag hartkloppingen, mega hoofdpijn, wazig zicht weer terug, tinnitus zeer luid, pijn schouderbladen..om over het cognitieve stuk maar te zwijgen. Geheugen, concentratie, rare dingen doen, aandacht. In plaats van ik weet niet hoeveel apps updaten op mijn telefoon, verwijder ik ze allemaal. Geen back up 🤦♀️🤦♀️🤦♀️ Vanmiddag ontzettend moe maar geen rust kunnen vinden, eerder hyper. Vanavond op de bank met een film constant in slaap vallen, dat manlief me wakker schud want anders slaap ik vanavond niet. Nu weer klaarwakker. Eigenlijk alles wat ik al ruim 2 maanden nog maar beperkt had..
en dat....na 1,5 uur werk.
Anyway, op naar een slapeloze nacht, want die tinnitus is nu echt vreselijk al de hele dag. Avond/nacht helemaal.😶 Slaappil had fijn geweest nu😣
En vanaf woensdag en vrijdag iig mijn eigen plan trekken. De basis, binnen mijn kunnen en grenzen. En anders moeten de ergo en de bedrijfsarts maar ingrijpen.
Het is niet alleen een kwestie van werkgever, bedrijfsarts. Eigen karakter en hoe ik in elkaar zit werken me ook best tegen soms dus 😉
Ik heb me in ieder geval druk gemaakt om niks. Werk had mails nog niet gelezen, mailbox was bedolven en qua telefoon zoveel afspraken dat ze geleefd werden. Ben in janken uitgebarsten aan de telefoon, maar dat was misschien wel even goed 🙈
Terug naar rust en alles weer tot rust zien te krijgen. Ze willen de afspraak met de bedrijfsarts ook niet vervroegen, 11-01 is prima. Rust en verder met ergo 👍
Ze begrijpen nu geloof ik beter dat ik qua inhoud werk en day soort dingen echt alles kwijt ben. Ook mijn angst maar kenbaar gemaakt. Tzt rustigere start, welk advies bedrijfsarts ook geeft, maar eerst terug naar rust.
Toch eens leren stoppen met 'doemdeken'
Wat moet je dat veel rust geven. Wat fijn voor je. Nu proberen te ontspannen en weer je balans te vinden. Dat is makkelijker gezegd als gedaan. Sterkte met je herstel.
Eerlijk? Niet echt...ik ben een tikkeltje een moeilijk mens soms: vooral voor mezelf.
Ik zit nu in een intern proces verwikkeld waarin ik mezelf heb vinden falen. Waarin ik me schuldig voel naar mijn man, collega's, werkgever. Waarin ik weer moet accepteren en mezelf in moet prenten: wees nu eens lief voor jezelf
Dst opgeluchte komt wel weer, maar eerst moet ik weer accepteren 🙈
Dag Wendy en Patje,
Realiseerde me net dat ik de verkeerde cellen benoemde: in plaats van epitheelcellen, gaat het om de endotheelcellen.
Als je 12 minuten Engelstalige video kunt verwerken, waarvan enkele sprekers een Zuid-Afrikaans accent hebben, dan is het filmpje van Gez Medinger interessant:
Daarnet was er een webinar van de RECOVER Initiative over postcovid en de bloedvaten:
Over de pijn aan de spieren en de hoofdpijn: van dat eerste heb ik vooral in de eerste zes maanden last gehad. Bij mij voelde het niet zozeer als spierpijn, maar alsof mijn gewrichten stram waren of ontstoken en ik kon niet soepel bewegen, voelde me heel stijf. Slechte doorbloeding, problemen met immuuncellen of de energieaanmaak, zenuwstelselaansturingsproblemen? Volgens mij kan dat bij spieren allemaal meespelen. Geen idee wat daar bij mij aan de hand was ... Een tijd terug was er overigens een bericht over Nederlandse onderzoekers die graag meer onderzoek naar de spieren willen doen:
Hoofdpijn heb ik amper gehad, alleen in de tweede/derde week van besmetting en daarna ‘alleen’ een rare druk op mijn hersens dat voelde alsof het bloed erin was opgehoopt. Zoals vroeger, na het langdurig doen van een handstand of op de kop te hebben gehangen aan een rekstok. Maar dat zakte weg zodra je rechtop stond. Verder allerlei getintel op het hoofd gehad en in ledematen, wat deed denken aan het gevoel bij een slapende voet. Daarbij had ik echt het gevoel dat iets foutging met de zuurstoftoevoer of bloeddoorvoer. Maar wat bijvoorbeeld ook kan, is dat iets misging dat te maken heeft met het functioneren van het immuunsysteem, waardoor overbodig geworden cellen en neurotransmitters niet werden opgeruimd.
Heb ook een tijd gehad dat die hersenproblemen aanvoelden als hoe mijn hoofd stagneerde bij de maandelijkse menstruatiemigraine, maar dan vreemd genoeg zónder de hoofdpijn die ik altijd had. Bij de menstruatie zorgen oestrogeen en progesteron trouwens voor de verwijding en vernauwing van de bloedvaten.
Over de cardioloog die aangeeft dat het niet komt door longcovid: er vindt nu onderzoek plaats vanuit allerlei invalshoeken en er is volgens mij vooral veel onduidelijkheid. Ik denk dat specialisten waarschijnlijk vooral kijken naar hetgeen waarin zij gespecialiseerd zijn. Volgens mij komt nieuwe informatie heel traag door, omdat ze het pas tot zich nemen als er genoeg bewijs voor is dat het klopt en ik denk dat ze zich sowieso beperken tot informatie over hun specifieke vakgebied.
Toen ik in juni 2021 bij de huisarts en de GGD aangaf dat ik enkele weken na de besmetting de hele tijd hartkloppingen had als reactie op elke verandering, kreeg ik te horen dat dat geen bekende covidklacht was. Maanden later kwam ik op internet informatie tegen waarin al ruim voor ik besmet was, werd gesproken over dergelijke klachten na besmetting. In de covidvragenlijsten van bijvoorbeeld GGD of RIVM kwamen allerlei klachten niet voor. Het beweegt allemaal maar traag mee met de realiteit. (En nu denk ik ineens: is dat misschien vergelijkbaar met hoe wij onszelf gedragen als het aankomt op het bijstellen van ons gedrag, zodat we ons aanpassen aan wat ons lichaam nodig heeft om te herstellen? Uhmmm ….) 🥴
Groet, Sami
Hoi Sami,
Dank voor de links! Ik heb ze even opgeslagen, mijn brein kan het nu niet verwerken🙈 Ik ben tweetalig opgevoed en Engels was daarom nooit een probleem. Na covid werd dat anders. Dat begon eindelijk weer een beetje terug te komen, maar is nu weer even weg🙈
Het is echt ff 3 maanden terug in de tijd. Doe ook weer de vreemdste dingen in de magnetron, andere in de vriezer, vergeet dat ik sta te koken tot de brandlucht me uit de keuken tegemoet komt, vergeet al een week mijn medicijnen en mijn b12 injecties, retourneer pakketjes naar de verkeerde bedrijven, etc. 🥴🥴🥴
Die beenpijn voelt inderdaad niet als spierpijn. Ik noem het altijd maar spierpijn, omdat ik het niet kan omschrijven en aan veel mensen ook niet meer de behoefte voel om het nog uit te proberen te leggen ook overigens. Ze snappen het toch niet. (En eerlijk, voor ik het zelf had kon ik me er ook geen voorstelling van maken. Ik denk toch dat je dat pas echt kan als je het zelf hebt, of hebt gehad)
Het doet in ieder geval ontzettend veel zeer, of ik nu wel of niet beweeg. Voelt eigenlijk gewoon weer als in het begin van de besmetting en de maanden daarna. Ik sta ermee op, ga ermee naar bed. Kom weer bijna de trappen niet op. Alles verzuurd ook weer. En s avonds is alles zo stram dat ik inderdaad bijna niet op kan staan uit de bank. Ik was er eindelijk vanaf, maar zo lang als het duurde ervan af te komen...zo snel kan het dus ook weer terugkomen.
Het lijkt het meeste, als ik het zou moeten omschrijven, op de ontstekingspijn die ik ook voelde bij de slijmbeursontstekingen in mijn heupen. Die heb ik chronisch 3 jaar gehad na de gastric bypass door het snelle afvallen en het spierverlies door ondervoeding....tot...jawel....de verplichte corona rust! De afgelopen maanden hebben mijn heupen wonderbaarlijk genoeg, wel goed gedaan. Ze kregen nu schijnbaar de rust die ik ze de jaren daarvoor niet kon gunnen. Ik kon geen km meer lopen door die heupen, met 4 keer per jaar cortisonen injecties. Ik heb ze dit jaar niet meer nodig gehad. Brengt long-covid toch iets goeds😜
Maar dan inderdaad de gehele bovenbenen en de zijkant + de kuiten. Zelfs de wreven van mijn voeten doen mee vandaag. Datzelfde ook tussen mijn schouderbladen en merk dat mijn middenrif ook weer ontzettend strak staat trouwens.
Ik was er helemaal vanaf inmiddels van die pijnen. Fysiek had ik echt bijna geen klachten meer. De hoofdpijn begon met de besmetting en is niet meer weggegaan, tot een maand geleden. Door de corona hoofdpijn heen kreeg ik ook veel meer migraine aanvallen. De verschillende soorten hoofdpijn zaten ook door elkaar heen en ii kon en kan ze van elkaar onderscheiden. Daar waar ik de migraine wel met medicatie weg kon krijgen, bleef die corona hoofdpijn (zelfde hoofdpijn als met de vaccinaties). De corona hoofdpijn lijkt het meest op een soort van aangezichtspijn.
De hoofdpijn was gereduceerd van non-stop iedere dag 24/7, naar misschien nog 1,of 2 keer per week. Ik zit nu op 6,5 maand en eigenlijk begon dat vanaf maand 5 opeens snel af te nemen.
Dat getintel herken ik zelf voornamelijk vanuit de b12 tekort klachten (ik krijg het nu ook weer in mijn handen omdat ik al mijn injecties vergeet.) Soort neuropathie achtige klachten. B12 en long-covid lijken best veel op elkaar. Ook het cognitieve.
Menstruaties sla ik over, maar ik heb het inderdaad in andere topics weleens gelezen wat dat voor invloed bij jou heeft. Nog een reden voor me om vooral de pil maar door te blijven slikken 🙉🙊🙈
Dat laatste zou je best weleens gelijk in kunnen hebben 🤣🥴
Goed, ik moet mezelf even gaan herpakken. Enige moeite of wat terugval had ik wel verwacht. Was ook uitvoerig besproken met de ergo. Maar deze komt toch binnen. Enerzijds blijft het een gevoel van falen, een lichaam waar je toch weer niet op kunt vertrouwen. Nu toch ook groeiend de angst voor mijn werk, mijn kennis, mijn functie. En werk is maar werk, maar het is wel werk waar ik jaarlijks voor moet leren en handelen om advies- bevoegd te blijven, mijn diploma's geldig te houden. Er is geen way-out met langdurige ziekte, ik moet voldoen aan de wet. Doe je dat niet is het einde baan. Voor 31-12 moet ik dit jaar afronden en ik doe maar wat..werk en kennis die ik al bezit sinds 2007...en ik weet het gewoon niet meer. Het zit vast ergens, maar nu is alles weg. En dat heb ik ook jankend uitgesproken naar mijn manager: of hij weet hoe beangstigend het is om alles kwijt te zijn, in nog geen maanden en het gewoon allemaal niet meer te weten en te kunnen.
Voor Covid was ik net eindelijk echt hersteld van 3 jaar ellende a de gastric bypass. Het leven werd net weer een beetje normaal, binnen de mogelijkheden van mijn lijf.
Mijn man die hier ook al jaren mee moet dealen, naast zijn eigen chronische ziekte.
Ik ben het gewoon ff allemaal zat geloof ik. 😣 Vandaag brak ik, letterlijk, maar soms is dat nodig om weer verder te gaan en weer op te bouwen. (Denk ik)
Hoi Wendy,
Wat een afschuwelijke terugval, echt heel naar voor je. Ik leef erg met je mee. Ik werk zelf inmiddels (na 9 maanden) meer dan 5 uur per dag vanuit huis, heb geen grote cognitieve problemen meer — alleen heel veel moeite met bewegen (en krijg bij beweging vanzelf cognitief last). Sinds ik meer werk heb ik net als jij ook weer meer last van pijnen in mijn benen. Misschien van het langer stilzitten, misschien toch weer stress…
Je hebt al vaker op dit forum gezegd dat je geen fan bent van medicatie en supplementen, wat ik heel goed begrijp, zeker na je verhaal over de B-vitamines en na een gastric bypass. Maar misschien de moeite om toch nog eens te overwegen? Ik heb zelf mijn hele leven geweigerd om pijnstillers, slaappillen, vitamines of al dat soort van vrij verkrijgbaar spul te nemen— totdat ik bij bloedonderzoek een ernstig vit D tekort bleek te hebben, en ik na het slikken daarvan ineens geen pijnen en spiertrekkingen meer had…
Voor mij heeft het slikken van supplementen nu ook bij de postcovid veel verschil gemaakt, vooral voor cognitieve problemen.
De dingen die ik nu slik heb ik de afgelopen anderhalve maand allemaal een tijdje niet geslikt, om te kijken of het eigenlijk nog nut had. Dit is wat gebeurde:
Arginine, een week na het stoppen: hartslag wild omhoog bij het opstaan (in een oogwenk van 57 naar 140!). Nu slik ik 1mg per dag, hartslag gaat bij opstaan naar 80-90. Het is een lichaamseigen aminozuur, dat productie van NO in het bloed faciliteert, waardoor je bloedvaten ontspannener blijven (en bloeddruk/hartslag lager blijven). Het covid-virus schijnt aminozuren in je lijf te verminderen.
Serotonine-heropnameremmers, drie dagen na het stoppen: slapeloos, rare emotionele uitbarstingen, hoofdpijn en verwardheid terug. Na vier dagen weer opnieuw gaan slikken (5mg), klachten na een dag weg. Het is geen fijn spul, veel bijwerkingen in het begin en bij stoppen. Voorzover ik er onderzoek bij kon vinden komt het erop neer dat serotonine-heropnameremmers je hersenen enigszins beschermen tegen plaque (ook bij alzheimer), ze laaggradige hersenontsteking tegengaan en ze stolling van het bloed een beetje tegenhouden. (Er is een topic hierover op dit forum, had je misschien al gezien)
Flavonolen & vit C, 500 mg: drie dagen na het stoppen kreeg ik weer tinitus en druk op mijn hoofd, geheugen en concentratie werden minder. Na een week weer begonnen, na een paar dagen aandacht/geheugen beter, tinnitus weer minder. Ook hiervan zeggen ze dat het ontstekingsremmend werkt en plaque in de hersenen tegengaat.
Vit B3, je kunt geen overdosis krijgen van deze, is een tussenstof voor de vorming van verschillende neurotransmitters en ook melatonine. Ik kreeg er energie van, had minder pijn in benen. Ik heb het een tijdje vervangen door een andere tussenstof hogerop in dezelfde biochemische keten: N-acetylcysteïne (NAC)(wordt ook gebruikt als slijmoplosser, bijv fluimucil). Dat heb ik een paar dagen gebruikt: ineens kon ik een hele dag moeiteloos doorwerken, geen pijn of moeheid meer! Maar na een dag kreeg ik rare reacties: jeuk, opgezet gezicht en opgezette handen, darmklachten — ik blijk allergisch. Zal je altijd zien: het lijkt een van de beste energie-boosters van wat ik heb geprobeerd (hartslag en andere waarden bleven constant terwijl ik veel langer actief kon blijven)— jammer dan! Ik ben weer teruggegaan naar de Niacine: was daar een tijd geleden ook mee gestopt, toen was ik weer sneller/vaker heel erg moe.
Bovengenoemde middelen zijn volgens alle literatuur op sites over supplementen en verslagen van trials die ik heb gezien goed onderzocht en veilig, zonder rare bijwerkingen. De serotonine-heropnameremmer is alleen op doktersrecept te krijg, en heeft dus wel veel nare neveneffecten. Bij de NAC staat steevast vermeld dat het bij allergie gevaarlijk kan zijn, en in hoge doses ook, en in overleg met een arts moet worden genomen.
Wat mij betreft zijn het allemaal alleen symptoombestrijders: ziek zijn voelt zo net wat makkelijker te doen voor mij, en daarmee kan ik net wat gelukkiger leven. Ik heb dus niet het gevoel dat iets hiervan op zichzelf genezing teweeg brengt, maar zeker ook niet dat het dat tegenhoudt— misschien dat ik er op de lange duur zelfs minder slecht door word, als die hersen-plaque-bestrijding klopt, maar voor nu is het doel alleen symptoomverlichting, en dat werkt net genoeg. (Daarnaast zijn mijn cholesterol en glucose waarden stukken beter geworden sinds ik dit spul allemaal slik :)
Enfin: misschien helpt dit hele verhaal je om te proberen of je er enige baat bij zou kunnen hebben — of misschien sterkt het je juist in het idee dat je echt met alleen rust wilt herstellen. Ik hoop maar dat je je een beetje kunt neerleggen bij al deze pech (en je werkgever & bedrijfsarts ook). Het wordt zeker weer een keer beter: het was al een keer beter!
Veel sterkte
E.
Dank je wel ! Het zal vast weer goedkomen maar het is idd ff balen.
Ik ben niet zozeer tegen supplementen. Ik vind wel dat, veel vitamines, alleen geslikt moeten worden na bloedonderzoek (b6, foliumzuur o.a. b12) Ik ben wel, voor mezelf, tegen maar van alles gaan slikken in de hoop dat het werkt.
Daarnaast werkt er bij mij nog iets mee en dat is alles bepalend: ik slik door de bypass al een bak aan medicatie en supplementen. Ik slik al 3,5 jaar zo'n 20 tot soms 25 pillen per dag. Met veel tegenzin, steeds meer tegenzin. Al die pillen zijn ook maagvulling. Daarnaast heb ik door de bypass een opnameprobleem, niet alleen voor vitamines en mineralen, maar ook voor medicatie. Waar iemand af kan met een normale dosering, heb ik van het meeste zeer hoge doseringen nodig en dus of zwaardere pillen, of in hoeveelheid meer, of andere soorten.
Er zitten ook heel veel zaken bij tussen die 20 pillen, die niet met elkaar gecombineerd mogen worden, of waarbij je weer bepaalde mineralen niet tegelijk mag nemen, maar 2 uur voor of 2 uur na elkaar. Daarnaast stapel ik bepaalde vitamines (foliumzuur en B6) die standaard in iedere multivitamine zitten en die ik dus niet mag hebben, levenslang niet meer. Heel soms gaat b6 onderuit, maar dan is het 4 weken 1 pil b6 per week en dan is het weer genoeg.
Dus ook alle noodzakelijke vitamines voor de bypass slik ik nog eens los, omdat ik geen multivitamine mag slikken vanwege de foliumzuur en de b6.
Het is nu al een enorme puzzel van dagelijks pillen slikken. Ik kan en wil er inderdaad niet nog meer bij. Er zijn ook veel zaken die na een bypass niet mogen overigens, of alleen in overleg, waardoor je niet zomaar even alles kunt slikken. Nog los van de reactie van mijn maag op heel veel medicatie, supplementen en vitamines. Want ik verdraag heel veel niet meer. Niet alleen aan voeding, ook drinken, en diverse soorten supplementen waar ik gewoon uren buikpijn van kan krijgen (curcuma en quercetine zijn er daar al 2 van).
Een aantal van de zaken die je noemt werden door mijn fysio aanbevolen toen ik begon net corona revalidatie. Ik heb me toen toch over laten halen, ondanks mijn enorme weerstand. Je wilt herstellen en 6 weken ziek vond ik al te lang. Pure noodzaak was het volgens de fysio; curcuma, acetycysteine, heel veel vitamine c, quercetine, acetyl nog wat en weet ik het wat voor 'troep' allemaal nog meer. Goedgelovig als ik was ben ik overal braaf aan begonnen. Ook de quercetine e.d. Resultaat een lege portemonnee, buikpijn van een aantal dingen en het deed helemaal niets en had geen enkel effect..zelfs de dubbele doseringen niet zoals met mijn medicatie. Zoveel onderzoeken die er beweren dat het helpt, net zoveel onderzoeken dar het niet helpt. Toen hij ook nog eens begon over 5-10 mg melatonine per dag begon (waarom? Ik sliep met gemak), was dat voor mij reden om al die supplement adviezen in de wilgen te hangen. Je haalt je hele natuurlijke klok naar de kl.te met zoveel melatonine. Melatonine is alles behalve onschadelijk ook nog eens.
Vitamine C heeft invloed op de opname van foliumzuur (is dan hoger) en te hoge foliumzuur heeft invloed op de werking van mijn b12 injecties. Mijn foliumzuur wordt door hoge concentraties vitamine C te hoog(is al vaak te hoog), waardoor mijn b12 injecties niet meer goed werken..ik slik dus alleen de vitamine C die benodigd is voor de ijzeropname a 200 mg en meer niet.
Vitamine B1, B2 en B3 kwam ik standaard tekort door de bypass. Deze slik ik dan ook al langdurig in hoge doseringen. Dit geld ook voor vitamine D, ijzer, etc, etc, etc. Vitamine D was voor corona altijd te hoog, maar is samen met fosfaat na corona onderuit gegaan. Inmiddels zijn beide weer ruim op orde. Glucose is bij mij altijd te laag, mede door de complicaties van de bypass, waar ze niks aan kunnen doen. Evenals de cholesterol, die erg laag is.
Mijn lijf is door de gastric bypass, de complicaties, de voedingsgekorten en opnameproblemen een behoorlijk complex iets geworden dus ;-) Er wordt standaard iedere 3 maanden zeer uitgebreid op van alles geprikt (9 buisjes).
NAC moet ik om andere redenen mee oppassen. Dat gebruik ik als door mijn astma teveel slijm heb. Kan ik ook niet gebruiken zonder eerst maagbeschermers te nemen, want anders gigantische buikpijn. Datzelfde geld voor aspirine (wat een zeer verhoogd risisco geeft, evenals nsaid's, op maag/darmzweren na een gastric bypass). Ik wil gewoon niet van alles slikken, om daar eerst maagbeschermers tegenaan te moeten gooien.
Ik waardeer je posting overigens zeer zeker! Alleen zoals hierboven misschien duidelijk wordt, is het voor mij niet zo simpel als gewoon wat dingen proberen. De bypass heeft mijn lijf 'gesloopt'.😑 de uitwerking van de bypass op mijn maag en darmen en wat ik nog verdraag, is een dagelijkse strijd en een frustrerend tafereel soms. Ik heb meer dan eens het verzoek gedaan de bypass terug te draaien en ongedaan te laten maken. Echter: herstel van ongeveer een jaar, zal nooit meer de oude situatie worden, 0,0 garantie dat ook maar 1 van de zaken daardoor beter zal worden + groot risico op complicaties van die specifieke ingreep. Ermee leren leven en je weg er zo goed mogelijk in vinden dus maar 😉
Die pijn in de benen is bij mij al, zolang ik covid heb, een teken van toch de grens over. Misschien dat je ongemerkt toch teveel doet nu?