Dag allemaal,
Sinds vorige week slik ik metformine i.v.m. deelname aan het RECLAIM-onderzoek. De eerste 7 dagen twee pillen, een bij het ontbijt en een bij het avondeten.
Om te beginnen een opsomming van aanpassingen die hierdoor zijn ontstaan in mijn gedrag/voeding:
- Om bijwerkingen te vermijden/verminderen is het beter om het in te nemen tijdens een maaltijd (voor het onderzoek krijg je sowieso de opdracht om het bij die maaltijden in te nemen). Ik eet daardoor nu op regelmatigere tijden. Met name ontbijten is veranderd. Voorheen pakte ik alleen iets kleins, nu eet ik standaard iets substantiëlers.
- Om de kans op bijwerkingen te verminderen, heb ik bloedsuikerverhogende producten geminderd (snelle koolhydraten vermijden).
- Doordat ik last kreeg van misselijkheid (constant een soort kokhalsgevoel in mijn keel), had ik minder eetlust.
Na een paar dagen was het misselijkheidsgevoel weg, maar de eerste week is een opbouwweek. In de tweede week wordt de dosis opgehoogd naar drie pillen, een bij het ontbijt en twee bij het avondeten. Vervolgens was de misseljjkheid weer terug. Na twee dagen is dat gelukkig weer weg.
Je bent nog niet ingelogd. Log in om te kunnen reageren.
Voor de medicatie
In de periode voorafgaand aan de medicatie had ik weer veel last van gewrichtsstramheid en spierzwakte. Ook had ik regelmatiger last van draaierigheid en stagnerende hersens. Ik werkte wel, maar vooral vanuit huis. Zat veel vastgeplakt aan de bank en qua mobiliteit was het weer puzzelen hoe ik ergens naartoe kon gaan (en thuis kon komen) op een zo min mogelijk belastende manier, en toch kon blijven functioneren zonder klachtenverergering.
Eerste week medicatie
Ik had het niet verwacht, maar in de eerste week met medicatie ervaar ik al een verschil. Het is niet dat ik me compleet anders voel, maar de gewrichtsstramheid en spierzwakte zijn aanzienlijk verminderd. Ook is er iets veranderd aan mijn slaap(neiging).
Van dat geeuwen herken ik heel erg. Als ik eenmaal begin kan het rustig een uur doorgaan, de ene gaap na de andere. Het gebeurt inderdaad als ik aan mn grens zit. Maar ik gebruik niet die medicatie.
Ha Sami,
Wat fijn dat je er een positief effect van krijgt! Ik herken ook wat je omschrijft. Pijn is ook bij mij veel minder, en de signalen van grens-overschrijding zijn veranderd sinds de metformine (ik slik het nu een paar maanden, in de laagst mogelijke dosis 1x500mg daags). Ik kan overbelasting veel beter ‘wegslapen’, met een dutje overdag bijvoorbeeld. En ik slaap ook iets beter. Bij mij pakt het over de hele linie wel anders uit: omdat ik fysiek wat meer aankan (elke dag naar buiten!) ga ik wat vaker over mijn grenzen, en merk ik nu juist vaker cognitieve problemen (waar ik die eerst vrij goed kon vermijden, want minder prikkels). Heb ook hoofdpijnen gekregen als nieuw signaal. Ondertussen ben ik wel iets meer gewend en kan ik mijn grenzen weer wat beter inschatten (maar volg daarbij echt een ander regime!).
Ook: de eerste twee weken op metformine waren euforisch voor mij; sindsdien is het nog altijd een duidelijke verbetering maar leek het effect toch wat te verminderen.
Ik ben tussendoor twee weken gestopt, kreeg toen na een dag of zo opnieuw veel meer pijn (in spieren), kon weer veel minder aan…ben toen gauw weer gestart met zelfde effect. (Ik slik het naast de LDN trouwens).
Disclaimer
De informatie in dit bericht is uitsluitend bedoeld voor informatieve en ervaringsgerichte doeleinden en vormt geen medisch advies. Er is nog beperkt wetenschappelijk onderzoek naar de inzet van dit medicijn/behandeling bij post-covid. Medicatie werkt voor iedereen anders; wat voor de één effectief is, kan voor een ander schadelijk zijn. Overleg daarom altijd met een arts of medisch specialist voordat je een behandeling start, wijzigt of stopt. Dit forum is geen vervanging voor professioneel medisch advies, diagnose of behandeling. NB: Onze moderatoren zijn vrijwilligers die zelf ook post-covid hebben. Zij doen hun best om het forum veilig en prettig te houden voor iedereen, op basis van richtlijnen die wij als PostCovid NL samen met ervaringsdeskundigen hebben opgesteld. De verantwoordelijkheid voor het aanpassen of handhaven van de regels ligt bij ons, niet bij hen. Heb je hier vragen/opmerkingen over? Mail dan naar vragen@postcovidnl.nl.
Ha Monalisa,
Maar heb jij dat geeuwen nu sinds een tijdje als iets nieuws, of had je dat al langer sinds je postcovid hebt?
Ik herinnerde me trouwens dat er een paar jaar geleden een draadje over was:
En dat gapen ooit in een andere draad genoemd werd als onderdeel van een reset-methode voor het zenuwstelsel:
Hi Sami, ik weet niet precies wanneer het begonnen is.
Ik doe wel inderdaad oefeningen waar je ook van gaat geeuwen: epiphora. Dan gebeurt het omdat je gaat ontspannen, net als bij nervus vagus. Maar ik ga dus ook enorm gapen als ik cognitief over mn grens ga.
Nou ja, niks aan deze ziekte valt te verklaren :-)
Dag Monalisa,
Toch komen ze steeds meer in de buurt van begrip van wat er in bepaalde gevallen misgaat.
Ik merk nu alleen wel dat ik soms geen idee meer heb waar een verbetering of verslechtering vandaan komt.
Is het de postcovid? Mijn menstruatiecyclus? De overgang waar ik met mijn leeftijd in zou moeten zitten? Het ouder worden in het algemeen? De metformine? Bepaalde gedrags/leefstijlaanpassingen?
Zo voelde ik me van de week helemaal prima en dacht ik een goede dag te hebben, tot ik korte gesprekjes met mensen voerde en ermee geconfronteerd werd dat mijn hersens niet meer op de meest simpele woorden konden komen. Dat je zelfs niet meer in staat bent om te omschrijven wat voor soort woord/term je ongeveer bedoeld. Heb je zin om sociaal te doen, maar krijg je het niet voor elkaar om een zinnige zin uit te spreken. Typisch.
Dag Monalisa,
Toch komen ze steeds meer in de buurt van begrip van wat er in bepaalde gevallen misgaat.
Ik merk nu alleen wel dat ik soms geen idee meer heb waar een verbetering of verslechtering vandaan komt.
Is het de postcovid? Mijn menstruatiecyclus? De overgang waar ik met mijn leeftijd in zou moeten zitten? Het ouder worden in het algemeen? De metformine? Bepaalde gedrags/leefstijlaanpassingen?
Zo voelde ik me van de week helemaal prima en dacht ik een goede dag te hebben, tot ik korte gesprekjes met mensen voerde en ermee geconfronteerd werd dat mijn hersens niet meer op de meest simpele woorden konden komen. Dat je zelfs niet meer in staat bent om te omschrijven wat voor soort woord/term je ongeveer bedoelt. Heb je zin om sociaal te doen, maar krijg je het niet voor elkaar om een zinnige zin uit te spreken. Typisch.
Ha ECB,
Het blijft een balanceer-act. Postcovid-acrobatiek. ;-)
Ik blijf me verbazen over dat verschil tussen cognitief en fysiek. De verdeling van energie tussen die twee verloopt ongelijk of zelfs tegen elkaar in. Zo raar.
Wat voor soort hoofdpijn krijg je nu als signaal? Ik heb daar eigenlijk zo goed als geen last van gehad sinds de acute periode. Eigenlijk zelfs minder hoofdpijn dan voor corona, want voorheen had ik altijd maandelijks een verlammende hoofdpijn/migraine als onderdeel van mijn menstruatiecyclus en die is weg sinds ik postcovid heb. (Dat is positief! :-D)
De laatste hoofdpijn die ik had, was in de eerste weken na mijn eerste besmetting, toen de reukzin enigszins normaliseerde (niet meer chemisch) en ik dacht dat ik bijna beter was. Maar daarop volgde een paar dagen aanhoudende onderrugpijn en gigantische druk op mijn oogbollen en mega-hoofdpijn.
Achteraf denk ik dat dat de ontsteking van mijn zenuwstelsel/hersens moet zijn geweest. Toen die pijnen weg waren, bleef ik achter met de niet-functionerende hersens en het lichaam dat op alles reageerde met een stressreactie.
Tweede week
Grootste verschil dat ik in de tweede week opmerkte: ik lijk ontvankelijker voor sociale interactie.
Ik reageer nu meer ad rem waardoor het gesprek interactiever wordt. In plaats dat ik eigenlijk vooral afwachtend, of proberend-te-volgen, erbij zit en af en toe wat zeg, maak ik nu meer deel uit van het gesprek en kan ik weer invloed uitoefenen op de richting waarin het gesprek gaat.
Het is trouwens echt raar om te ervaren dat iets op een bepaalde manier werkt, terwijl je je er eigenlijk niet helemaal van bewust was wat daar al die tijd niet goed meer mee ging.
Andere opmerkelijke verandering: na mijn bevaling 20 jaar geleden had ik bekkeninstabiliteit. Sindsdien heb ik problemen met blaascontrole. Nu ik metformine slik kan ik ineens wel mijn urine vasthouden? Heel maf.
Verder: nog wel af en toe misselijkheid, waardoor ik minder makkelijk de deur uitga en minder fysiek actief ben. De stramheid en spierzwakte na activiteit doet zich nog steeds voor, maar wel minder ernstig en korter. Zelfde geldt voor vastzittende middenrif en overstrekking in vingers/handen/tenen.
Het geeuwen lijkt iets verminderd, het vaster doorslapen ook.
De eerste week was overigens wel de week voor mijn menstruatie. Misschien dat dat meespeelde. Al had ik normaal dan juist last van meer onrust (korter slapen, meer onrust in mijn lijf).
Wat ECB aangeeft over noodgedwongen moeten zoeken naar een werkende verhouding inspanning-klachten-rust speelt nu ook. Verwachtingen en inschattingen afstemmen ook. Blijft lastig. Denk je weer van alles te kunnen, word je weer doodleuk geconfronteerd met een andere begrenzing. Puzzel. Maar goed, uiteindelijk wel vanwege een positieve verandering. Dat is heel veel waard.
Ha Sami,
Opmerkelijk — ik had ook bekkeninstabiliteit, 25 jaar terug. Lage rugpijn heb ik nu soms ook, bij mij gaat het weg als ik een beetje rondloop, of een rekoefening doe. De instabiliteitsklachten (pijn bij SI-gewricht) heb ik niet meer, ik was wel bang dat dat terug zou komen bij zoveel minder beweging, maar dus niet bij mij. Hoe is dat bij jou?
Hoofdpijn-als-signaal nu is een gevoel van druk, vooral op slapen en soms achterhoofd. Een beetje een zeurend gevoel. Het trekt altijd snel weg als ik rust of slaap.
Misselijkheid heb ik ook als ik over mijn grenzen ga, dat gaat minder makkelijk weg. Het is daarnaast bij mij ook een bijwerking samen met buikgriep-achtige problemen die ik krijg als ik de metformine niet middenin een substantiële maaltijd neem. Norit helpt mij in zo’n geval heel goed (maar het maakt misschien ook de metformine minder effectief).
Ik herken het op de achtergrond blijven bij ongewenste gesprekswendingen ook. Op mijn werk stuur ik dat nadrukkelijk wel, maar sociaal laat ik het meestal zitten, dan blijf ik maar wat stiller.
-
Dag ECB,
Ik had een paar weken geleden een dag waarop ik een paar keer dat gekke gevoel rond het schaambeen terughad van decennia geleden. Rare pijn is dat, niet te vergelijken met andere pijn. Combinatie van zeurend/stekend met een gevoel van ontwrichting/doorzakken bij houdingen/bewegingen waarbij de benen ongelijk worden belast.
Alleen herinner ik me niet meer of dat in die eerste startweek met metformine was, of al daarvoor. Pas nadat ik jouw reactie las, schoot dat voorval me weer te binnen.
Op dat ene voorval en de blaasklachten na, heb ik eigenlijk (al heel lang) geen andere klachten meer. Al zal dat, net als met postcovid, ook komen doordat ik aanpassingen heb aangeleerd om bepaalde bewegingen en overbelasting te voorkomen …
Wel heb ik mezelf een tijd afgevraagd of mijn postcovid-middenrif/ademhalingsprobleem samenhangt met die bekkenbodemverz(w)akking, omdat ik het gevoel heb dat postcovid extra overlast gaf op plekken waar ik ooit blessures heb gehad (hersenschudding, carpaal-tunnelsyndroom/handen/polsen, enkels en bekkenbodem).
Die hoofdpijn die jij omschrijft … begrijp ik het goed dat het eigenlijk niet als pijn voelt? Wat je nu omschrijft, is namelijk de klacht waar ik sinds postcovid last van heb. Aanvankelijk was dat constant, over mijn hele hersens. Later is dat beetje bij beetje afgenomen en kon ik de toenemende druk ervan gebruiken als signaalklacht voor overbelasting. Inmiddels is het een PEM-klacht.
Als ik postcovid-onderzoeksvragenlijsten beantwoord, gebruik ik de hoofdpijnvraag maar om die klacht mee aan te duiden. Maar elke keer denk ik: het voelt niet als pijn. (Wat ik dan telkens maar weer uitleg als onderzoeken de mogelijkheid geven om iets toe te lichten.)
Voor mij voelt het meer als een zwelling. Heb het idee dat daar iets misgaat qua ontsteking of te trage afvloeiing van afvalstoffen. Bij mij helpt het vaak om juist dan licht in beweging te komen, zelfs al voelt het op dat moment alsof ik beter plat kan gaan. Heb de indruk dat het bewegen dan helpt om ook het (opruim)metabolisme in beweging te krijgen.
Hoi Sami, die 'hoofdpijn' zoals jij het beschrijft herken ik ook. Alsof je hersenen opzwellen en er niet genoeg ruimte meer is in je schedel. Ik noem het ook wel eens verzuurde hersenen, omdat het te vergelijken is met verzuurde spieren. Ik denk ook echt dat het te maken heeft met toevoer zuurstof en afvoer afvalstoffen en/of een ontstekingsreactie. Dit is wat ik ervaar bij PEM.
Ha Monalisa,
Waar ik benieuwd naar ben: beschouw jij dit fenomeen als hersenmist? Bij onderzoeken wordt doorgaans wel navraag gedaan naar hoofdpijn en hersenmist, maar niet naar die druk/verzadiging. Ik zit me dan altijd af te vragen hoe ik die vragen moet beantwoorden, omdat het niet dekkend is voor de klacht die ik heb.
(Heb het eerder ook al eens met ECB over die term hersenmist gehad.)
Nee, ik ervaar het anders dan hersenmist.
Dat waar jij het over hebt van woord vind problemen hoort wel bij hersenmist. En wat ik de laatste tijd heb: de tijd kwijt zijn.
Vorige week vrijdag was ik er de hele dag van overtuigd dat het donderdag was, en gisteren stond ik voor niets bij de garage voor de APK keuring, want dat bleek voor vandaag gepland te staan. En ik nog zeggen, het was toch de 14e? Ja, zegt ie, maar dat is morgen.
En nog zoiets raars: sinds begin dit jaar loop ik regelmatig te stotteren. En ik heb nog nooit van mijn leven gestotterd. Anders zou ik het nog begrijpen, want ik heb wel gemerkt dat deze ziekte je terug werpt in al je flaws uit het verleden, die je al lang overwonnen had.
Laatst dacht ik aan een 'leuke' vergelijking. Ik dacht: het is alsof ik al 3 jaar lang levend Ganzenbord aan het spelen ben. Ik moet iedere keer weer terug naar Start of ik zit weer in de put of de gevangenis. En heel af en toe mag ik een extra stapje vooruit, om er dan weer 3 terug te moeten doen.
Dat van de dag kwijt zijn herken ik. Heb het niet vaak. Het fijne is dat je er doorgaans pas achter komt dat je tijdsbeleving totaal niet spoort, als je al in interactie bent met iemand. En dan is het schakelen en reconstrueren om weer in het juiste moment te komen. Maf is dat. Heb ook wel gehad dat ik pas na zo’n interactie doorhad dat dat aan de hand was waardoor dat gesprek niet helemaal soepel verliep. :-D
Dat met die ‘flaws’ ervaar ik ook. Ik beschouw die niet zozeer als overwonnen, maar als eraan aangepast of eromheen ‘gewerkt’. Het is alsof de hersens de ingang/route naar het geheugen van die aanpassingen kwijt zijn. Maar naarmate ik herstel, merk ik dat die aanpassingen niet zijn gewist. Beetje bij beetje kan ik er weer bij.
Overigens denk ik dat al die mind-body-achtige dingen daarop inhaken. Het zit voor een deel in het reactievermogen: schieten je hersens meteen door naar een bepaalde reactie/emotie/stress, óf krijg je reactietijd waarin je de kans krijgt om met je hersens je reactie bij te sturen. Zoiets.
Ganzenbord ja. Geen leuk spel! (Al gaat het herstel bij mij nog wel steeds netto vooruit.) Eigenlijk zijn met andere klassieke spellen ook allerlei postcovid-analogieën te maken. Mens-erger-je-niet, pesten, kwartet. :-)
Derde week
Wat ECB eerder schreef ervaar ik nu ook: het effect lijkt af te zwakken.
Verbeterd:
Als voorheen:
Bijwerkingen:
Dat spijsverteringsgedoe is voor mij overigens nieuw. Vermoeiend. Halve dag een raar aandranggevoel als er diarree aankomt; futloos gevoel.
Verder afgelopen week wat meer gejojo. In plaats van de week gelijkmatig en stabiel doorkomen, weer een halve tot hele dag bankplakken na actieve dagen. Voelt demotiverend.
Eigenlijk zijn de actieve momenten nu kwalitatief beter en de slaap ook. Maar daartegenover staat nu dan het spijsverteringsgeklooi en meer ‘uitgeblust’-momenten. Hopelijk wordt dat de komende periode minder.
Ha Sami,
Bij mij is de hele spijsverteringsproblematiek van de metformine ook afhankelijk van hoe goed ik me voel — dus niet alleen de relatie met inname tijdens eten, maar ook dat als ik enige PEM heb die problemen veel sneller optreden. Het is, met andere woorden, bij mij zowel bijwerking als symptoom.
Na intussen iets van drie maanden resorteert de metformine zeker nog steeds effect, en heb ik steeds beter geleerd op mijn nieuwe grenzen te letten. Moeheid, slaapzucht, buikklachten en die gekke hoofdpijn (ik ervaar het wel als pijn —dus niet alleen druk, ook grenzend aan oorpijn) betekenen allemaal dat ik moet rusten (voorheen merkte ik dat aan spierpijn, sneller hartkloppingen, gebrek aan focus, tinnitus en dat soort dingen). Daarnaast heb ik ook een nieuw soort pijn in handen en voeten— niet gewrichts- of spierpijn, maar alsof je je hard stoot, best onprettig (maar niet frequent). Ik vraag me af of dat ook een bijwerking is. Maar verder kan ik nog altijd heel veel meer, en voel ik me meestal heel veel beter dan voor de metformine. Die 2weken tussentijds stoppen hebben me daar echt grondig van overtuigd :)
Over de hersenzwellingstheorie en aanverwante speculaties: ik heb het idee dat de metformine de ontstekingen wat inperkt, zodat je niet zo snel van die heftige reacties hebt (van overprikkeling), maar dat je nog steeds wel moe wordt van het bestrijden van die ontstekingen. Maar eigenlijk — geen idee… Vooral blij met het effect!
Disclaimer
De informatie in dit bericht is uitsluitend bedoeld voor informatieve en ervaringsgerichte doeleinden en vormt geen medisch advies. Er is nog beperkt wetenschappelijk onderzoek naar de inzet van dit medicijn/behandeling bij post-covid. Medicatie werkt voor iedereen anders; wat voor de één effectief is, kan voor een ander schadelijk zijn. Overleg daarom altijd met een arts of medisch specialist voordat je een behandeling start, wijzigt of stopt. Dit forum is geen vervanging voor professioneel medisch advies, diagnose of behandeling. NB: Onze moderatoren zijn vrijwilligers die zelf ook post-covid hebben. Zij doen hun best om het forum veilig en prettig te houden voor iedereen, op basis van richtlijnen die wij als PostCovid NL samen met ervaringsdeskundigen hebben opgesteld. De verantwoordelijkheid voor het aanpassen of handhaven van de regels ligt bij ons, niet bij hen. Heb je hier vragen/opmerkingen over? Mail dan naar vragen@postcovidnl.nl.
Ik ben zelf ook deelnemer aan het RECLAIM onderzoek maar ik was in de controlegroep geloot. Daarom vind ik het fijn om jullie uitgebreide ervaringen te lezen. Ik hoop dat jullie het tot het einde vol blijven houden, dat is belangrijk voor een vergelijkend beeld en om conclusies te kunnen trekken.
Ik heb zelf inmiddels na 3 maanden mijn eindgesprek gehad, begin 2026 moet ik nog eenmalig een vragenlijst invullen. Conclusie is dat er (zonder medicatiewijzigingen dus) kleine schommelingen geweest zijn en dat ik overall licht achteruit ben gegaan in de onderzochte 3 maanden. In het eindgesprek vroeg ik ook wanneer de bevindingen bekend worden, de verwachting is dat dit pas over een jaar is (oktober 2026 dus) omdat er in december nog mensen gaan starten in dit onderzoek. Eerder zal er zeer waarschijnlijk niets gepubliceerd worden. Verder kreeg ik nog te horen dat er begin 2026 door dezelfde organisatie een nieuw onderzoek wordt gestart, waarin het middel minocycline (een antibioticum) bij Post-Covid patiënten getest gaat worden.
De onderzoeker wees mij ook de website https://www.ecraid.eu/ waar informatie over internationale onderzoeken naar Post Covid te vinden is. Misschien interessant voor anderen...
Zevende week
Inmiddels al zeven weken voorbij met metformine. Eigenlijk gaf het tot afgelopen week constant gedoe met onrustige, gassige darmen, een strak gespannen buik, diarree; misselijkheid en verminderde eet- en drinklust. Op den duur werd ik er ook mentaal lusteloos van. Ik werd er slapjes van; het geeft een ziekachtig gevoel.
Al kan het zijn dat mijn lijf de afgelopen twee/drie weken bezig was met een of andere infectie. Zowel privé als op het werk bulkte het van de mensen met corona en griep …
Ander ding is dat, sinds de metformine, mijn menstruatie uitbleef. Op zich zit ik wel in een overgangsleeftijd, maar de cyclus was bij mij eigenlijk nog heel regelmatig en voorspelbaar. Gisteren kwam die dan weer (bijna een cyclus verlaat).
Sinds twee dagen is de gassigheid/diarree eindelijk aanzienlijk verminderd en kwam mijn eetlust enigszins terug. Ook raar: ik lust thee niet echt meer, terwijl dat juist het drankje was dat ik de hele dag door dronk. Heb sinds de metformine sowieso veel minder zin in drinken.
Wat betreft de verbeteringen sinds metformine: in het begin merkte ik dat ik ontvankelijker was voor sociale interactie en weer wat sneller kon schakelen. Door de darmproblemen/lusteloosheid bleef ik echter meer thuis.
Ik merk wel dat ik na intensievere cognitieve/fysieke inspanning minder snel last krijg van mijn PEM-klachten van gewrichtsstramheid en spierzwakte, of dat die weer sneller wegtrekken. Heb de indruk dat het komt doordat de ‘voorraad snelle energie’ groter is, waardoor het lichaam minder snel overgaat op spierverbranding om energie te verbruiken.
Een paar weken terug was wel weer die druk op het hoofd en draaierigheid terug, maar dat lijkt weer weg. Volgens mij hangt dat samen met verminderd/anders bewegen sinds die metforminebijwerkingen. Afgelopen twee weken ben ik weer overgestapt op meer wandelen i.p.v. fietsen/bus/auto, dat lijkt beter om mij gedurende de dag stabiel te houden.
Hopelijk blijven die darmproblemen en misselijkheid nu weg en kan ik weer wat makkelijker de deur uit om de komende weken te zien wat er gebeurt bij allerlei inspanning.
Ha,
Wat fijn dat dat darm-gedoe wat minder is geworden voor je! Bij mij is het helemaal onder controle. De hoofdpijn/ druk is bij mij weer verdwenen; het te-ver-zijn-gegaan uit zich nu in algehele malaise, snel gestresst, sneller hoge hartslag en slaperigheid.
Maar dat gebeurt niet zo vaak. Mijn maximum aantal stappen is van 3500 naar 5000 gegaan, of meer als ik me de dag erna goed gedeisd houd. Ook de PEM blijft aanzienlijk minder lang, komt pas na veel intensere inspanning, dan heb ik wel echt last van cognitieve problemen, als in veel fouten, traag, geheugenuitval (ik vertik het dat woord hersenmist te gebruiken!). Na een dag rusten is het weer weg. Als ik elke middag een klein uurtje slaap heb ik nergens last van.
Nog een negatief effect van de metformine bij mij was dat ik enorm veel zin in snoepen kreeg — ongewoon voor mijn doen. Ik ben ermee naar een diëtist gegaan (eentje die wat meer open-minded is dan louter schijf-van-vijf-adviezen). Met de metformine zijn mijn glucose-waarden flink gedaald (veel gezonder), maar blijkbaar verklaart dat ook de cravings. Sinds een paar dagen eet ik vrijwel geen suikers/ snelle koolhydraten meer. Dat was al niet zoveel meer, maar ik verdraag tegenwoordig weer peulvruchten, dat helpt bij het avondeten. Nu dus een fanatiekere uitbanning van zetmeel, bloem, lactose etc. Het helpt inderdaad, meteen!
(Ik hoop dat het ook qua wat oplevert qua gewicht, want ik ben veel aangekomen in de afgelopen jaren dat ik niet kon bewegen — en had tot nu toe ook niet de moed/ energie om en oplossing goed uit te zoeken…)